บทที่ 5 เพื่อนคนแรก
1007 Words
เวลาบ่ายสามโมงตรง
เสียงไมค์จากเวทีดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าการปฐมนิเทศกำลังจะจบลง
“เอาล่ะค่ะน้อง ๆ ปฐมนิเทศกับชี้แจงรับน้องก็มีเท่านี้แหละค่ะ ขอให้น้อง ๆ เดินทางกลับบ้านปลอดภัยนะคะ แล้วเจอกันอีกทีในวันรับน้องสองวันข้างหน้า! เรามารวมตัวกันที่นี่เวลาสองทุ่มนะคะ มาเช็คชื่อกันก่อน แล้วค่อยเดินทาง ไปถึงที่นั่นเช้าพอดี”
“หวังว่าทุกคนจะเตรียมร่างกายให้พร้อมกันนะคะ”
เสียงใสของ พี่มีนา รุ่นพี่สาวคนสวยจากสาขาวิศวะกรรมศาสตร์ดังขึ้น พร้อมรอยยิ้มละมุนที่สะกดสายตาน้อง ๆ ได้ทั้งสนาม
มินนั่งฟังพลางพยักหน้าเข้าใจ ใบหน้าสวยแอบยิ้มเล็ก ๆ เพราะบรรยากาศอบอุ่นกว่าที่คิดไว้มาก
แต่แล้วสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง…
พี่คิณ พี่ว้ากปีสามผู้ขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้ประจำคณะ แถมพ่วงด้วยตำแหน่งพี่ชายข้างห้องด้วย
ซึ่งเขากำลังยืนพิงราวเหล็กมองพี่มีนาอยู่ไม่ไกล ดวงตาคมมองไปที่พี่มีนา ถ้าใครมาเห็นก็รู้ว่ามีบางอย่างในนั้น...มันเหมือนกับสายตาที่กำลังโหยหา และยังรักอยู่อะไรประมาณนั้น
มินเม้มปาก แล้วบ่นอุบอิบในใจ
'เฮอะ คนเจ้าชู้ก็แบบนี้แหละ มองไปทั่ว ถึงจะหล่อแต่ถ้าทั่วถึง ก็พอเลยค่าาาา'
เธอคิดในใจแล้วส่ายหน้าเบา ๆ พลางทำหน้าเลี่ยน ๆ ใส่ตัวเอง
ทันใดนั้นเอง
“มิน! มินใช่ไหม?”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังจนเธอสะดุ้งสุดตัว มือแตะหน้าอกตัวเองด้วยความตกใจ
“โอ๊ย! ตกใจหมดเลย!”
“ฮ่า ๆ ขอโทษที เราเกลนะ เพิ่งเห็นเธอยืนเหม่ออยู่เลยทัก”
หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักในชุดนักศึกษายิ้มหวาน ยื่นมือมาทักทายอย่างเป็นกันเอง ผู้หญิงคนนี้คือคนที่ทักมินเป็นคนแรกตั้งแต่เช้า
“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ เรามิน”
“ดีใจจังที่ได้คุยด้วย เธอดูน่ารักแต่เงียบ ๆ นึกว่าจะหยิ่งซะอีก”
“เปล่าเลย แค่ยังไม่ค่อยคุ้นใครน่ะ” มินยิ้มเขิน
จากนั้นทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่ใต้ร่มไม้ มีเสียงนักศึกษาคนอื่น ๆ ทยอยเดินออกจากสนาม
“พี่มีนาคนนั้นน่ะ สวยเนอะ ฉันล่ะอิจฉา”
เกลพูดพลางเท้าคางมองรุ่นพี่ที่กำลังเก็บเอกสารบนเวที
“ทั้งบ้านรวย ทั้งเก่ง แถมยังมีแต่คนรักอีก ดูสิ พี่คิณหนุ่มเจ้าชู้ที่สุดในคณะยังมองตาเยิ้มขนาดนั้นเลย!”
มินเหลือบตามองตาม แล้วถอนหายใจเบา ๆ
“อื้ม สวยแหละ แต่คนเจ้าชู้น่ะ มองไปทั่วไม่ใช่เหรอ?”
“ก็จริง…” เกลหัวเราะคิก แล้วพูดต่อ
“แต่พูดถึงเรื่องรวย ฉันได้ข่าวว่าคณะเรามีคุณหนูเรียนด้วยนะ!”
“ใครเหรอ?” มินถามพลางยกคิ้ว
“ก็…คุณหนูลิน ลูกสาวตระกูลมหิธรานนท์ไง ตระกูลอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่ติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ!”
“หาาา… มะ…มหิธรานนท์?”
มินพูดพลางสำลักอากาศนิด ๆ
“ใช่สิ! มีคนเห็นว่าเธอออกมาจากบ้านตระกูลนั้นเองเลยนะ แถมคนขับรถของตระกูลใหญ่มาส่งเธอเองด้วย ตอนนี้คนก็ปักใจเชื่อแล้วว่าเธอคือคุณหนูตระกูลดัง”
“แน่ใจเหรอ ตระกูลนั้นมีลูกสาวคนเดียวนี่นา…แถมยังไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็กด้วย”
มินพยายามถามเสียงเรียบ แต่ในใจเต้นแรงไม่หยุด
เกลพยักหน้าอย่างมั่นใจ “แน่ใจสิ พวกฉันตามเพจข่าวมหาลัยอยู่ เห็นลงเต็มเลย วงในบอกว่าคุณหนูตระกูลมหิธรานนท์จะกลับมาเรียนที่ประเทศไทยด้วย แบบนั้นก็ตรงเป๊ะเลย คนชื่อลินนั่นแหละ คุณหนูบ้านรวย หน้าตาดีแถมยังเพียบพร้อม ดูสิทั้งผู้ชายผู้หญิงต่างก็อยากสนิทด้วย”
มินหัวเราะแห้ง ๆ พลางพยักหน้าหงึก ๆ พร้อมกับคิดในใจ
ก็ดีแล้ว…ตราบใดที่ผู้หญิงชื่อ “ลิน” นั่นไม่ทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก
เธอคิดในใจอย่างโล่งอกปนขมขื่นเล็กน้อย
ความลับเรื่องตัวตนจริงของเธอยังปลอดภัยดี สำหรับตอนนี้ เธออยากมีเพื่อนที่จริงใจสักคน
“แล้วเธอไม่คิดจะตีสนิทคุณหนูคนนั้นเหรอ?” มินถามขึ้นอย่างอยากรู้
เกลหัวเราะออกมาเบา ๆ
“ไม่เอาหรอก ฉันชอบอยู่เงียบ ๆ แบบนี้แหละ อีกอย่างบ้านฉันไม่ได้รวย คงเข้าสังคมแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“แปลว่าเธอสู้สอบเข้ามาเองเหรอ?”
“ใช่เลย แทบตายกว่าจะติดนี่แหละ!” เกลพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิ
“เก่งจัง” มินยิ้มจริงใจ “งั้นฉันจะสนิทกับเธอเองแล้วกันนะเกล”
“จริงเหรอ! ดีจังเลย ฉันกำลังคิดว่าตัวเองจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว”
“ต้องมีสิ ชีวิตมหาลัยทุกคนต้องมีเพื่อนสนิท”
“งั้นตกลงนะ! เพื่อนสนิทคนแรกของฉันชื่อมิน!”
เกลยื่นมือมาข้างหน้า มินหัวเราะพลางยื่นมือไปจับอย่างอบอุ่น
“เพื่อนกันจ้ะ เพื่อนสนิทคนแรก มินเกล”
“ดีเลย ๆ งั้นเธอว่างไหมมิน เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อของเตรียมเดินป่ารับน้อง”
“ว่างสิ! ฉันว่างเสมอเลย” มินหัวเราะ
“แต่เธอต้องพาฉันไปนะ ฉันมาจากต่างจังหวัด ยังไม่ค่อยชินทางเท่าไหร่”
“ได้เลยยย! งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่หน้า MRT นะ!”
ทั้งสองหัวเราะเสียงใส ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านด้วยความรู้สึกดีแบบที่มินไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ระหว่างเดินกลับ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มทอง
“ชีวิตมหาลัย…อาจไม่สงบอย่างที่คิด”
แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
เพราะอย่างน้อย วันนี้เธอได้ทั้งเพื่อนใหม่
และได้เห็น “คนเจ้าชู้” ที่เธอเริ่มรู้สึกว่า ไม่น่าสนิทด้วย เพราะเขาน่ะหล่ออันตรายของแท้เลยล่ะ
- Writer
