บทที่ 6 พี่เทกี้หนูอยากได้รถคันหรู

1174 Words

เวลาสี่โมงเย็น แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านม่านเข้ามาในห้องคอนโดหรูใจกลางเมือง หญิงสาวร่างเล็กที่เพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัยทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า เพราะอากาศร้อน ไม่ทันได้พัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น 📞 จากป๊า ไม่รอช้าคนตัวเล็กก็รับสายทันที “เป็นไงบ้างลูก ปฐมนิเทศเป็นยังไงบ้าง?” น้ำเสียงอบอุ่นที่คุ้นเคยดังลอดมาทางสาย ทำให้มินยิ้มออกมาอย่างคิดถึง “ดีค่ะป๊า สนุกมากเลย วันนี้มินมีเพื่อนสนิทคนแรกด้วยนะ ชื่อว่าเกล เธอน่ารักมาก พรุ่งนี้ยังชวนมินไปซื้อของเตรียมเดินป่าด้วยค่ะ” “เดินป่าเหรอ?” เสียงป๊าดังขึ้นทันทีด้วยความตกใจ “ลูกจะไหวเหรอ มินของป๊าออกจะตัวเล็กขนาดนั้น” “โห ป๊า มินว่าไหวแน่ค่ะ ที่อังกฤษมินก็เดินไปเรียนทุกวัน ปั่นจักรยานกลางฝนก็ทำมาแล้ว แค่เดินเขาเอง สบายมาก!” น้ำเสียงมั่นใจของลูกสาวทำให้ปลายสายหัวเราะออกมาเบา ๆ “โอเค ๆ แต่ไม่ไหวอย่าฝืนนะลูก ป๊าเป็นห่วง” “ค่าาา ป๊าไม่ต้องห่วงเลย~ มินจะฟิตร่างกายไว้ให้พร้อมสุด ๆ ไปเลยค่ะ!” เรียวปากสีสวยพูด ก่อนจะตามมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนของลูกสาว “เอ้อ ป๊าคะ… มินอยากได้ รถคันหนึ่ง เอาไว้ขี่ไปเรียนค่ะ มินอยากได้มอเตอร์ไซค์” “อืม?” เสียงป๊าทวนกลับด้วยความสนใจ “หนูไม่เอารถยนต์เหรอ?” “ไม่เอาค่ะ รถยนต์ติดจะตาย มินอยากขี่ มอเตอร์ไซค์ รับลมมากกว่า~” “มอเตอร์ไซค์เหรอ?” ป๊านิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะ “โอเค ๆ ป๊าจะให้พี่เทกี้จัดการให้ หนูลองทักเขาไปนะลูก” “เย้! ขอบคุณป๊า มินรักป๊าน้าาา ♥” “ป๊าก็รักลูก ดูแลตัวเองดี ๆ นะ” ติ้ด! เสียงวางสายดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้างของมินที่ไม่อาจซ่อนความดีใจไว้ได้ ไม่รอช้าคุณหนูตระกูลดังก็แชตกับพี่เทกี้ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดทักไปหาชื่อที่บันทึกไว้ว่า “พี่เทกี้ (สุดยอดเลขาของป๊า)” มิน: พี่เทกี้คะ มินอยากได้ รถคันหรู คันหนึ่งค่า 😚 เทกี้: รถคันหรู… ที่คุณท่านพูดกับผมเมื่อครู่ คุณหนูมินหมายถึงคือ มอเตอร์ไซค์ ใช่ไหมครับ? มิน: ใช่แล้ว! คันหรูสุด ๆ! มีลายเท่ ๆ ยิ่งดีเลยค่ะ! เทกี้: รับทราบครับ เดี๋ยวผมจะโอนเงินให้คุณหนู แล้วไปเลือกได้ที่เต็นท์ CarDen Motor (คาร์เดน มอเตอร์)นะครับ รุ่นใหม่เพิ่งเข้าเลย มิน: ขอบคุณค่ะพี่เทกี้! 🙏💕 เทกี้: ส่วนเรื่องใบขับขี่ ผมแนบรายละเอียดไว้ในอีเมลแล้วครับ ว่างวันไหนก็ไปทำได้เลย มิน: โอเคค่ะ! เอ้อ… พี่เทกี้คะ มีอีกเรื่องนึง~ เทกี้: เรื่องอะไรครับ? มิน: พี่ช่วยหาช่องทางติดต่อ เพื่อนคนหนึ่ง ให้มินหน่อยได้ไหมคะ เทกี้: เพื่อนคนหนึ่ง? ใครครับ? มิน: ผู้หญิงชื่อ เกล เรียนวิศวะปีหนึ่ง หน้าตาน่ารัก ๆ ค่ะ มินลืมขอเบอร์เธอไว้เลย 😭 ฝากพี่เทกี้หน่อยน้า มินอยากทักไปคุย เทกี้: ฮะ ๆ ได้ครับ เรื่องง่าย ๆ สำหรับผมเลย เดี๋ยวจัดการให้ครับคุณหนู มิน: เยี่ยมเลย! ขอบคุณที่สุดเลยค่ะ 💕 จากนั้นหญิงสาววางโทรศัพท์ลงอย่างอารมณ์ดี เธอหันไปมองวิวเมืองยามเย็นจากระเบียงอีกครั้ง ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นชมพูอมส้ม แสงสะท้อนกระจกตึกสูงระยิบระยับราวกับเมืองทั้งเมืองกำลังยิ้มให้เธอ “ชีวิตในกรุงเทพก็ไม่เลวเลยนะ…” เธอพึมพำเบา ๆ ก่อนเอนตัวลงบนโซฟา หัวใจเต็มไปด้วยความสุขจากความเรียบง่ายที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่เธอไม่รู้เลย… ว่าชีวิตมหาลัยที่กำลังเริ่มต้น จะไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คิด โดยเฉพาะเมื่อ “ข้างห้อง” ของเธอกำลังจะเข้ามาป่วนอีกครั้ง… หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากพิมพ์คุยกับพี่เทกี้ ทุกอย่างก็จัดการเรียบร้อยตามสไตล์เลขาฝีมือทองของป๊า เงินถูกโอนเข้าบัญชีเรียบร้อย รายชื่อโชว์รูมมอเตอร์ไซค์ก็ส่งมาทางไลน์ครบถ้วน มินนั่งไขว่ห้างบนโซฟา กินขนมปังปิ้งไปพลาง พลางกดดูรูปมอเตอร์ไซค์รุ่นต่าง ๆ ในโทรศัพท์ “พรุ่งนี้ชวนเกลไปเลือกรถด้วยดีกว่า~” เธอพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี “เลือกเสร็จแล้วค่อยแว้นไปซื้อของเตรียมเดินป่าเลย สนุกแน่!” แค่คิดภาพตัวเองขี่มอเตอร์ไซค์รับลมก็ยิ้มกว้างจนแก้มปริ แต่ยังไม่ทันจะฝันไกลถึงยอดภูสอยดาว… “อ๊ะ…พี่คิณคะ..อื้อ!…” เสียงหวานยืดยาวลอดกำแพงเข้ามาอีกแล้ว! มินชะงัก ช้อนที่ถืออยู่ค้างกลางอากาศ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง “อะ…อะไรอีกแล้วเนี่ยยยยยย!” เสียงนั้นไม่ได้เบาเลยสักนิด แถมครั้งนี้ดูจะชัดเจนกว่าทุกครั้ง เพราะเจ้าของเสียงข้างห้องดันเปิดประตูระเบียงไว้! “พี่คิณ…เบา ๆ สิ เดี๋ยวคนข้างห้องได้ยินนะ” “หึ ได้ยินก็ช่างสิ…” “โอ๊ยยยยยยยยยยยยย!” มินหน้าร้อนวาบขึ้นมาทันที มือเล็กคว้าหมอนมากอดแน่น “นี่มันคอนโดหรือม่านรูดกันแน่!” เธอพึมพำ แล้วก็มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของผู้ชายกับครางหอบหายใจของผู้หญิงดังลอดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง หญิงสาวหน้าบึ้งทันที ก่อนจะลุกขึ้นเดินปัง ๆ ไปที่ระเบียง “เปิดระเบียงไว้ทำไมยะ!” เธอบ่นงึมงำพลางเลื่อนประตูกระจกปิดดัง ปัง! “ไม่รู้จักอายฟ้าดินบ้างเลย คนข้างห้องนี่!” เธอพึมพำกับตัวเองเสียงเบา แต่แก้มกลับร้อนผ่าวไปหมด สุดท้ายก็ถอนหายใจยาว ยกมือพัดหน้าแก้เขิน “ไม่ไหว…ถ้ายังอยู่เฉย ๆ มีหวังได้บ้าก่อนแน่” แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นป้ายประกาศของคอนโดที่ติดไว้ตรงโต๊ะ “ชั้นบนมีฟิตเนสและสระว่ายน้ำ เปิดให้บริการตั้งแต่ 06.00 – 22.00 น.” “อ๊ะ ใช่! นิติเคยบอกว่ามีฟิตเนส!” ดวงตาของมินเป็นประกายขึ้นมาทันที “ไปฟิตร่างกายเตรียมรับน้องดีกว่า จะได้ไม่ต้องนั่งฟังเสียง…เอ่อ…กิจกรรมเข้าจังหวะของพี่ข้างห้องอีก!” เธอรีบคว้ากระเป๋าผ้า หยิบเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มพับไว้ใต้แขน พร้อมกับชุดว่ายน้ำหนึ่งชุด มือเรียวมัดผมหางม้าแบบลวก ๆ แล้วเดินไปที่ประตูลิฟต์อย่างมุ่งมั่น ระหว่างกดลิฟต์ มินพึมพำกับตัวเองเบา ๆ “จะให้ดูเลยว่าคุณหนูมหิธรานนท์ก็สตรองได้ ไม่ต้องมีคนมาดูแล!” ติ๊ง! เสียงประตูลิฟต์ดังขึ้น พร้อมค่อย ๆ เปิดออก มินก้าวเข้าไปในฟิตเนสเพื่อจะไปวิ่งที่ลู่วิ่ง โดยที่ไม่รู้เลยว่า… “พี่คิณ” ก็เพิ่งอาบน้ำในห้องของตัวเอง จากการทำกิจกรรมเข้าจังหวะ และกำลังจะขึ้นมาที่นี่พอดี…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more