เฟิงหรานมองจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวย ซึ่งยามนี้มันว่างเปล่าจนเขาใจเจ็บ พาลให้คิดว่าคนน้องไม่ได้มีใจให้ตน นางจึงได้มีท่าทีเฉยชาเช่นนี้
“อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก ชายาพี่คือเจ้าคนเดียวเท่านั้น ไม่มีทางเป็นผู้อื่นได้” เสียงทุ้มแฝงการบังคับเปล่งออกมา ก่อนจะถือเอากล่องชาติดมือยามลุกขึ้น
“จะเอาไปไหนเพคะ” ร้องท้วง พร้อมกับลุกขึ้นคว้ามือเขา ก่อนจะปล่อยออกเมื่อนึกขึ้นได้ จินอ๋องมองการกระทำนางก่อนจะส่งผ่านสายตาตัดพ้อมาให้
“พี่จะเก็บไว้เอง ชานี้อาจมีพิษโดยไม่ต้องชงก็ได้ เอาไว้ใกล้ตัวเจ้าอาจไม่ปลอดภัย” บอกอย่างที่คิด ร่างเล็กจึงเดินวนมายืนตรงหน้าเขา ก่อนจะดึงเอากล่องในมือมาถือไว้เอง เพราะยามนี้สีหน้าจินอ๋องไม่ค่อยดีเลย เพียงแค่มือสัมผัสกันหรูซินก็รับรู้ได้ว่าคนตัวโตถูกพิษ
ทว่ายังไม่ทันไรร่างสูงก็เซล้มลงมาใส่นางเสียก่อน ดีที่ฟูชิงยืนอยู่ใกล้กว่าสองสหาย จึงช่วยประคองไว้ได้ทัน
“ท่านอ๋องเป็นอันใดไปพ่ะ
