ถ้าหลานร่าน หลานขอโทษ

แกล้งกรรมกร

ถ้าหลานร่าน หลานขอโทษ

ตอน แกล้งกรรมกร

หลายวันต่อมาคุณท่านตาของน้ำฟ้าตัดสินใจจ้างคนมาล้างสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดใหญ่ในคฤหาสน์ สระน้ำสีฟ้าใสที่ปกติจะดูสงบเงียบ บัดนี้กลับคึกคักไปด้วยกิจกรรม ชายฉกรรจ์สามคนในชุดคนงานลงไปขัดก้นบ่ออย่างขะมักเขม้น โดยที่ยังไม่ได้ระบายน้ำทิ้ง

คุณหนูน้ำฟ้าแอบยืนดูพวกเขาจากมุมลับตา

กรรมการทั้งสามคนตัวดำมะเมื่อม แขนขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแกร่งราวกับนักมวย พวกเขากำลังดำๆ ว่ายๆ อยู่ในน้ำอย่างคล่องแคล่ว แสงแดดยามสายสาดส่องกระทบผิวกายที่เปลือยท่อนบนของพวกเขาให้ดูมันวาว แต่ละคนสวมเพียงกางเกงในตัวเดียวที่แนบไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสรีระที่กำยำแตกต่างกันไป

น้ำฟ้าแอบมองกรรมกรทั้งสามที่กล้ามแน่นไม่แพ้พี่ทองคนสวนรูปหล่อ หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น แววตาของเธอจับจ้องไปยังส่วนที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงในเปียกๆ อย่างห้ามไม่อยู่

จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว น้ำฟ้าค่อยๆ ย่องไปข้างสระ แล้วแอบหอบเอาเสื้อผ้าของพวกเขาทั้งสามคนที่วางทิ้งไว้ข้างสระไปซ่อนไว้ในพุ่มไม้หลังศาลาริมน้ำ

เมื่อถึงเวลาพัก กรรมกรทั้งสามคนก็ปีนขึ้นมาจากสระน้ำ พวกเขายืนหอบหายใจเล็กน้อยด้วยเนื้อตัวที่เปียกชุ่มแล้วเดินไปหากองเสื้อผ้าที่วางไว้ แต่แล้วพวกเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อหาเสื้อผ้าของตัวเองไม่เจอ

"เฮ้ย! เสื้อผ้าหายไปไหนวะ?" กรรมกรคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความงุนงง

อีกคนก็มองไปรอบๆ "ใครแกล้งพวกเราวะเนี่ย"

ขณะที่พวกเขากำลังยืนงุนงงกันอยู่ คุณหนูน้ำฟ้าที่นั่งเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆ ก็เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอดูใสซื่อบริสุทธิ์ แต่สายตากลับเหลือบมองไปยังบริเวณเป้ากางเกงในที่เปียกชื้นของพวกเขาทั้งสามคนอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"พี่ๆ คะ หาอะไรกันเหรอคะ?" น้ำฟ้าถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร

กรรมกรทั้งสามหันมามองน้ำฟ้าด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย "คุณหนูครับ เสื้อผ้าพวกผมหายไปไหนไม่รู้ครับ"

น้ำฟ้าทำหน้าครุ่นคิด "อ๋อ... เมื่อกี้หนูเห็นปังปิ้งคาบไปทางสวนนู่นแน่ะค่ะ แต่ว่าหนูวิ่งตามไปเอามาให้ไม่ทัน สงสัยมันจะเอาไปเล่นซนในสวนผลไม้ค่ะ" คุณหนูน้ำฟ้าโกหกคำโต แต่ในใจกลับหัวเราะคิกคัก

กรรมการทั้งสามมองหน้ากันอย่างจนปัญญา พวกเขาคงไม่คิดว่าสุนัขตัวเล็กๆ จะสามารถคาบเสื้อผ้าของพวกเขาไปซ่อนได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อคำพูดของคุณหนู

น้ำฟ้ามองไปยังแท่งเอ็นที่ขดตัวซ่อนอยู่ใต้กางเกงในเปียกๆ ของพวกเขาอย่างตั้งใจ ความรู้สึกตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น

"งั้นเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำแขกก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูสั่งคนรับใช้ไปเอาผ้าที่หมาคาบไปมาให้" คุณหนูน้ำฟ้าตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูใสซื่อ

"ครับ! ตกลงครับ! ได้ครับ!" กรรมกรทั้งสามคนพยักหน้าหงึกหงักอย่างกระตือรือร้น

น้ำฟ้าเดินนำสามหนุ่มมาที่ห้องน้ำแขก มันเป็นห้องน้ำสำหรับผู้มาติดต่อ คนงาน หรือคนรับใช้ ที่ตั้งอยู่นอกตัวคฤหาสน์ เมื่อต้องการใช้งานก็เข้าได้เลยโดยไม่ต้องรบกวนใช้ห้องน้ำในบ้านหรู กรรมกรทั้งสามคนเดินเข้าห้องน้ำเดียวกัน เพราะมีเพียงห้องเดียว

น้ำฟ้ารีบเดินกลับไปเอาผ้าที่ซ่อนไว้มากองไว้ริมสระ แล้วเดินกลับมาหลังห้องน้ำ เธอปีนขึ้นต้นตะขบใหญ่อย่างคล่องแคล่ว แล้วนั่งบนกิ่งไม้ที่ปกคลุมด้วยใบไม้หนาทึบ เอาหน้าเรียวเล็กแนบช่องระบายลมของผนังห้องน้ำ แอบมองลงไปเห็นร่างกายกำยำไร้ไขมันของกรรมกรสามคนที่กำลังเตรียมตัวอาบน้ำ

แสงสลัวๆ ที่ลอดเข้ามาในห้องน้ำกระทบผิวกายของพวกเขา เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อที่แน่นทุกส่วน ความสูงยาวและล่ำที่แตกต่างกันไป คนแรกดูตัวใหญ่บึกบึนกว่าเพื่อน อีกคนดูสูงโปร่งเพรียวคล้ายนักกีฬา ส่วนคนที่สามดูตัวเล็กที่สุดแต่ก็ยังคงมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง

น้ำฟ้ากลั้นหายใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น เมื่อเห็นกรรมกรทั้งสามคนค่อยๆ ถอดกางเกงในที่เปียกชื้นออกช้าๆ เผยให้เห็นแท่งเอ็นสามอันที่ผงาดขึ้นอย่างเด่นชัด

แท่งลำของพวกเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนแรกมีแท่งเอ็นสีคล้ำออกดำ ขนาดใหญ่และดูสั้นอวบ หัวดอกเห็ดบานใหญ่

ส่วนคนที่สองมีแท่งสีขาวอมชมพูเรียวยาวกว่า และปลายโค้งงอขึ้นบนเล็กน้อย คนที่สามมีแท่งเอ็นขนาดกลาง สีค่อนข้างซีด และมีเส้นเลือดปูดโปนชัดเจน มองแล้วเสียวสะดือ

กรรมกรทั้งสามคนหยิบสบู่ขึ้นมาฟอกตัวอย่างไม่รีบร้อน ทำให้แท่งเอ็นทั้งสามแกว่งไกวไปมาตามจังหวะการฟอกสบู่ของพวกเขา น้ำฟ้าจ้องมองภาพเบื้องล่างอย่างไม่วางตา ความรู้สึกร้อนวูบวาบแล่นแปล๊บไปทั่วท้องน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงจนได้ยินเสียงตึกๆด้วยสองหู น้ำเปียกๆซึมออกมาชุ่มกางเกงใน