เหยียนจวิ้นหันกลับมาพร้อมกับสายตาที่มองอีกคนนิ่ง ไห่ฉินเองก็ไม่ต่างจากคนที่ยืนมองตน เหยียนจวิ้นจึงเอ่ยถามออกไปเช่นกัน
"ในเมื่อคุณชายรู้อยู่แล้ว เหตุใดจึงปล่อยให้ข้าโกหกบิดาของท่านอีก"
"หึ เพราะข้าไม่คิดว่าคนเช่นท่าน จะคิดร้ายกับครอบครัวพ่อค้าเช่นข้าได้"
"เป็นเช่นนั้น ที่ข้าอยากจะอยู่ที่นี่ต่อ เป็นเพราะข้ามีเรื่องบางอย่างที่สงสัย อยากจะทำให้มันกระจ่าง"
"คงไม่ได้หมายถึงเรื่องน้องสาวข้าหรอกนะ"
"ไม่คิดว่าคุณชายจะเป็นคนฉลาดหลักแหลมถึงเพียงนี้ ข้าไม่ปิดบังท่าน คุณหนูจื่อเหยานั้นมีใบหน้าที่เหมือนกับคนรักของข้ามาก"
"ท่านคงไม่คิดที่จะเอาน้องสาวข้า ไปแทนคนรักที่ตายไปแล้วหรอกนะ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นท่านควรจะไปเสียดีกว่า"
"ข้าไม่เคยคิดที่จะให้ใครแทนใครทั้งนั้น แต่สิ่งที่ข้าสงสัย ข้าเองก็ไม่อาจจะบอกท่านได้เช่นกัน"
"ถ้าเช่นนั้นข้าก็ไม่อาจให้ท่านแม่ทัพอยู่ที่นี่ต่อไปได้ หากท่านไม่ยอมบอกเหตุผลกับข
