เมื่อได้รับราชโองการจงฟานก็นำขบวนทหาร 100,000 นายมุ่งหน้าไปชายแดนทางเหนือของแคว้นทันที การเดินทางครั้งนี้มีชาวบ้านบางคนที่ขออาสาทำศึกนี้ด้วย เพราะต่างก็ได้ยินมาว่าแม่ทัพหนุ่มที่นำทัพนั้น แจกจ่ายเงินส่วนตัวของตนให้กับเหล่าทหารที่ร่วมรบ
จนคนที่ไม่มีงานทำและต้องต่อสู้กับภัยแล้งต่างก็เกิดความลำบากเป็นอย่างมาก คราแรกจงฟานไม่อยากจะรับคนกลุ่มนี้ เพราะไม่เคยฝึกฝีมือในการศึก อาจจะเอาชีวิตไปทิ้งได้
"ให้พวกเราไปเถอะขอรับใต้เท้า ให้ไปเก็บฝืนมาก่อไฟก็ได้ หรือหุงหาอาหารก็ได้ขอรับ พวกเรายินดีช่วยและเป็นส่วนหนึ่งที่จะปกป้องบ้านเมือง ขอแค่อาหารให้พวกเรากินก็ได้"
"อืม เช่นนั้นก็ไปเถอะ"
จงฟานเห็นเช่นนั้นจึงให้กลุ่มคนอาสาเดินทางไปด้วย ในการเดินทางครั้งนี้มีเสบียงที่เหล่าขุนนางที่สำนึกได้ อีกทั้งชาวเมืองที่บริจาคมาตลอดทาง เพราะได้ทราบข่าวที่จงฟานเอ่ยในท้องพระโรงแล้ว จึงเกิดความละอายใจ จึงได้ส่งเสบียงติดตา
