หลายวันต่อมา
โรงพยาบาลชื่อดัง
"เสียใจจังเลยนะคะ ที่พี่ฟอเรสต์ตื่นมาไม่เจอพวกเราคนแรก" น้ำเสียงหวานพูดเจื้อยแจ้ว ขณะช่วยประคองซาร่าเดินไปห้องผู้ป่วย
หลายวันมานี้เธอรับหน้าที่ไม่ทำให้บ้านเงียบเหงา ดูแลทุกคนอย่างดีเท่าที่ทำได้ รอคอยเพียงแต่เจ้าของตัวจริงกลับไปดูแลต่อ
"ป่านนี้จะจำเราได้ไหมนะ" ซาร่าส่งเสียงบอก จับประตูเปิดออกอย่างตื่นเต้น รู้ว่าตัวเองจะได้เจอหน้าลูกชาย หลังแพทย์โทรแจ้งว่าเขาฟื้นได้สติแล้ว
"ฟอเรสต์ลูก"
"....พี่ฟอเรสต์" เสียงหวานเอ่ยเรียกอย่างดีใจ เมื่อเจอร่างกำยำนั่งบนเตียง ใบหน้าหล่อเหลาเผยยิ้มจางๆ ทักทาย ราวกับจำหน้ากันได้
"มาช้ากันจัง" น้ำเสียงเข้มพูด เขาตื่นมาพบเพียงพยาบาลที่เฝ้าไข้ ได้มีเวลาครุ่นคิดในเรื่องที่เกินขึ้น
จนได้ตั้งสติกับเรื่องราวความเป็นจริง รักต้องห้ามที่ไม่มีวันเป็นไปได้ ควรกลับมารักตัวเองและทำหน้าที่พี่ชายแสนดีให้อย่างปลาวาฬต้องการ
"พี่ฟอเรส
