หนึ่งปีต่อมา_
ประเทศฝรั่งเศส
"ใบบัวคะ จะไม่ยอมให้มะม๊าอุ้มบ้างเลยเหรอ" ปลาวาฬทำเสียงเล็กพูดคุยกับลูกสาวในวัยสิบเดือนกว่า ตอนอยู่ในอ้อมแขนของฟอเรสต์ พากันเดินเล่นรับอากาศสดชื่นยามเช้าตรู่
"ม่ายย~" เด็กหญิงใบหน้าจ้ำม่ำรีบส่ายปฏิเสธ ตะปบกอดคอบิดาแน่น
"รักป๊ะป๋าขนาดนั้นเชียว" น้ำเสียงเข้มบอก เขาใช้แขนแกร่งอีกข้างโอบเอวเมียรัก ให้เดินอยู่ใกล้ลำตัวกำยำ
"ให้มะม๊ารักด้วยคนนะคะ" พอเธอจะยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มลูกสาว กลับถูกเบี่ยงตัวหนีดันใบหน้าสามีมาแทน
"ปะป๊า~"
"เอ้า...จะให้รักแต่ปะป๊าเหรอ" ความน่ารักของลูกสาวทำสองสามีภรรยาต่างหลุดหัวเราะให้กัน
แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือเธอได้หอมแก้มสามีจริงๆ ท่ามกลางบริเวณมีผู้คนเพ่นพ่าน ตัดกับนิสัยขี้อายของปลาวาฬ
"หรือลูกเราอยากมีน้องนะ ถึงให้ปะป๊ากับมะม๊าบ่อยๆ" ฝ่ายสามีไม่ยอมแพ้ เขาใช้ทุกเวลาพร่ำบอกความคิดตัวเอง
"พี่ฟอเรสต์...ยังไม่หยุดคิดอีก"
"ดูอย่างเ
