นั่นสินะ ฉันกำลังกลายเป็นคนบ้าไปแล้วรึไงกัน ถึงได้กลืนน้ำลายตัวเองแบบนั้น
"ไหนว่าตัวเองเป็นคนรักษาคำพูดไง" เสียงเล็กที่เอ่ยโวยวายขึ้นต่อนั้นทำให้เฮียภูวินทร์ที่นิ่งไปเพราะจมอยู่กับความคิดของตัวเองได้สติขึ้นมา แล้วเขาก็พบว่าลินดากำลังนั่งจ้องหน้าตัวเองด้วยความไม่พอใจเป็นที่สุด
จูบเขามันห่วยถึงขนาดนั้นรึไงกัน…ถ้าเรื่องจับตอกเขามั่นใจในลีลาตัวเองเกินร้อย แต่สำหรับจูบนี้เขาเองก็ไม่รู้ เพราะนี่มันคือจูบแรกของเขา
"จะโวยวายทำไมนัก เดี๋ยวมากกว่าจูบเธอก็ต้องให้มันกับฉันอยู่ดีนี่...อย่าต่อปากต่อคำกับฉันให้มันมาก เดี๋ยวฉันจะไม่หยุดแค่จูบ"
"ไอ้แก่ไม่รักษาคำพูด"
"วะ ว่าไงนะ! ไอ้แก่งั้นเหรอ" เฮียภูวินทร์ขบกรามแน่นกับสิ่งที่หลุดออกมาจากปากของหญิงสาว นี่มันครั้งที่เท่าไรที่เด็กคนนี้ด่าเขาว่าไอ้แก่ เขาอายุแค่สามสิบสอง…แก่บ้าแก่บออะไร
สาบานเลยว่าทั้งชีวิตนี้ลินดาคือคนแรกและคนเดียวที่นั่งด่าเขาฉอด ๆ
