กลรัก พ่อเลี้ยงเถื่อน

มาเจอว่าที่เมีย

"เชิญคุณพระรามนั่งก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวน้าจะไปตามแสนรักมาให้ พอดีน้องกำลังแต่งตัวอยู่นะจ๊ะ ไม่คิดว่าเราจะมาเช้าขนาดนี้" อำภรณ์เอ่ยกับชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน ท่าทางของพระรามไม่เหมือนคนที่ทำไร่ ทำสวนเลยสักนิด เขาหล่อและดูดี ที่สำคัญคือรวย เพราะเขาเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ของสุรศักดิ์ที่ตอนนี้สามีเธอ ไม่สามารถจ่ายหนี้ที่ติดไว้ได้ จึงเสนอลูกสาวให้กับพระลักษณ์ที่เป็นพ่อของพระราม ทางโน้นก็ตกลงอย่างดี และส่งลูกชายมาดูตัวว่าที่ภรรยา

อำภรณ์กระหยิ่มยิ้มย่อง เดินเข้าไปในห้องของลูกสาวที่เธอคิดว่าป่านนี้แสนรักคงจะแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย แต่พอเปิดประตูเข้าไป ปรากฏว่า หญิงสาวกลับนอนซม หน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง

"ตายแล้ว หนูรัก เป็นอะไรลูก ทำไมหน้าตาถึงดูโทรมขนาดนี้"

"รักไม่สบายค่ะคุณแม่ รู้สึกปวดหัวมาก ๆ เลยค่ะ เหมือนจะวูบๆ ตลอดเวลา นี้คุณแม่เข้ามา มีอะไรกับรักรึเปล่าค่ะ" แสนรักตีหน้าซื่อใส ทำราวกับว่าเธอไม่รู้ว่าวันนี้จะมีว่าที่สามีที่พ่อกับแม่หาให้ มาดูตัวเธอ

"เอ่อ พอดีคุณพ่อเขา มีคนที่อยากจะแนะนำให้หนูรู้จัก แต่หนูไม่สบายแบบนี้ พอจะออกไปเจอหน้าพี่เขาไหวมั้ยลูก"

"แค่ก ๆ รักน่าจะลุกไม่ไหวแน่เลยค่ะ คุณแม่ ถ้ายังไง รักต้องขอโทษคุณพ่อด้วยนะคะ แต่รักป่วยจริง ๆ" เธอทำหน้าเหมือนไม่ค่อยสบายพร้อมทั้งไอประกอบ ทำให้อำภรณ์รู้สึกเสียดายมาก เพราะเธอรู้สึกชอบพระรามมาก ๆ และคิดว่าถ้าแสนรักได้เจอเขา ก็คงจะรู้สึกแบบเธอ แต่การที่แสนรักป่วย ทำให้หน้าตาทรุดโทรม ซีดเซียว การที่จะออกไปเจอว่าที่สามีก็คงเป็นภาพที่ไม่ประทับใจนัก ทำให้อำภรณ์เลยจำใจต้องปล่อยให้ลูกสาวนอนซมอยู่บนเตียงแทน

"จ๊ะ งั้นหนูพักผ่อนนะ เดี๋ยวแม่จะออกไปบอกคุณพ่อเอง"

"ไหน หนูรักล่ะ คุณอำภรณ์" สุรศักดิ์ร้องถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นคนเป็นภรรยาเดินออกมาจากห้องคนเดียว แทนที่จะมีลูกสาวอย่างแสนรัก เดินออกมาด้วย

"หนูรักเธอไม่สบายนะคะ ตัวร้อนจี๋เลย อำภรณ์เลยให้นอนพักผ่อนก่อน ต้องขอโทษคุณพระรามด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ เอาเป็นว่า อีกสองวันผมจะกลับเชียงรายแล้ว ยังไงก็ให้น้องเตรียมตัวที่จะเดินทางไปอยู่กับผมที่โน้นเลยก็ได้ครับ ผมต้องขอเรียนคุณสุรศักดิ์ตามตรงว่า อาจจะไม่มีการแต่งงานหรือการจดทะเบียนสมรสนะครับ แต่หนี้สินที่คุณติดคุณพ่อผม สิบล้าน เป็นอันว่าคุณพ่อผมยกให้ รวมทั้งบ้านหลังนี้ที่จำนองไว้ด้วย ถือว่าเป็นสินสอดก็แล้วกัน"

ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ เขายอมทำตามคำขอของพ่อ คือการมีเมียเป็นตัวเป็นตนกับคนที่พ่อเล็งเห็นว่าเหมาะสม แต่ขอพบกันครึ่งทางคือขออยู่ด้วยกันก่อน ถ้าอยู่กันไม่ได้ ก็แค่เลิกราแล้วก็แยกทางกัน ไม่จำเป็นต้องจัดงานแต่งใหญ่โต ให้เปลืองเงินเปลืองทอง แถมยังเหนื่อย เสียเวลา ไหน ๆ หนี้ที่คุณสุรศักดิ์ติด ทำยังไงเห็นทีจะเป็นหนี้เสียมากกว่า เพราะเจ้าตัวเองก็ไม่น่าจะมีโอกาสที่จะหามาคืนได้ ได้ลูกสาวมาก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย เขาเองเป็นผู้ชายก็คงจะไม่เสียหายอะไรอยู่แล้ว พระรามเองก็เบื่อเหมือนกันกับการที่ใช้ชีวิตลอยไปลอยมา พ่อเองยังยืนยันเองเลยว่าลูกสาวคุณสุรศักดิ์เรียบร้อย อ่อนหวาน หัวอ่อน ถ้าได้มาเป็นเมียก็คงจะสบาย เพราะเธอว่านอนสอนง่าย แถมหน้าตายังเข้าขั้นจัดว่าสวยมากอีกด้วย

คำพูดของพระราม ทำให้ทั้งอำภรณ์และสุรศักดิ์หน้าถอดสี เพราะการที่เขาพูดมาแบบนี้ แปลว่าลูกสาวสุดที่รัก จะไม่ได้รับการยกย่องเชิดหน้าชูตาเท่าไหร่ ไม่ได้จัดงานแต่ง ไม่แม้แต่จะได้จดทะเบียนสมรส

"อาเลี้ยงยัยแสนรักมาอย่างดี หวังว่าอาคงจะฝากคุณพระรามให้ดูแลลูกสาวของอา แทนอาได้ใช่มั้ย"

แม้จะใจหายที่เลี้ยงแสนรักมาอย่างประคบประหงม อย่างเจ้าหญิง แทนที่ลูกสาวจะได้แต่งงานออกหน้าออกตาอย่างมีความสุข จัดงานแต่งอย่างยิ่งใหญ่ให้สมศักดิ์ศรีแต่เขากลับบริหารธรุกิจผิดพลาด ต้องไปกู้หนี้ยืมสินอดีตเพื่อนรักมาอย่างพระลักษณ์ และตอนนี้สถานการณ์ของบริษัทค่อนข้างสั่นคลอน เขาไม่มีเงินที่ยืม มาคืนเพื่อนอย่างแน่นอน จึงต้องจำใจยอมรับข้อเสนอของเพื่อนรัก ที่จะุให้ลูกสาวอย่างแสนรัก ไปเป็นเมียของลูกชายที่เชียงราย

"ครับ ที่เชียงราย อาจจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย เพราะเป็นพื้นที่ไร่ พื้นที่สวน แต่ถ้าแสนรักชอบธรรมชาติ ผมมั่นใจว่าเธออยู่ได้แน่นอน และที่สำคัญ จะไม่มีการบังคับหรือขืนใจกัน ถ้าแสนรักและผมเข้ากันไม่ได้จริง ๆ ผมก็ยินดีที่จะให้เธอกลับมาอยู่ที่นี้ครับ" พระรามพูดอย่างกลาง ๆ เพราะตัวเขาเองก็ไม่เคยเจอแสนรักมาก่อน แต่ในเมื่อดูท่าทางจากทั้งพ่อแม่ของเธอ รวมทั้งพ่อของเขา เขามั่นใจว่า เธอน่าจะอยู่ที่เชียงรายได้อย่างไม่ยาก

เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พระรามก็ตัดสินใจนัดแนะว่าอีกสองวันเขาจะเข้ามารับตัวของแสนรัก ทำให้คนที่แอบฟังอยู่ด้านนอกถึงกับมือไม้เย็นเฉียบ แสนรักไม่อยากไปเชียงราย ไม่อยากไปเป็นของคนอื่น เธอรักพลเทพ ถ้าเกิดว่าอยู่ดี ๆ หญิงสาวหายตัวไป เขาต้องมาตามเธอถึงที่นี้แน่นอน และเธอไม่อยากคิดเลย ถ้าคนใจร้อนแบบเขารู้ว่า เมียรักกำลังจะต้องไปเป็นเมียของคนอื่น เขาจะจัดการกับคนที่บ้านเธอยังไง แสนรักได้แต่คิดทบทวนไปมาจนเธอปวดหัว เธอปวดจนสมองจะระเบิด โดยที่ไม่ต้องแสดงละครอีกต่อไป ว่าไม่สบาย

"มานี้มา พี่ซื้อลูกชิ้นมาฝาก หิวกันมั้ยเอ่ย" ลูกหมาจรจัดที่โดนคนใจร้ายนำมาทิ้งไว้ที่แถวๆ ข้างบ้าน กำลังส่ายหางดุกดิกอย่างดีใจ ที่มีคนใจดีนำอาหารมาให้ พวกมันครางร้องหงิง ๆ ราวกับจะออดอ้อนเจ้าของลูกชิ้นที่กำลังยื่นอาหารอันโอชะให้พวกมัน บางตัวใจกล้าหน่อย ก็ปีนป่ายที่ขาเรียวสวยของหญิงสาว เพื่อพยายามจะเข้าใกล้ ไม้ลูกชิ้นให้ได้มากที่สุด

"ใจเย็น ๆ จ้า พี่ซื้อมาเผื่อทุกตัวเลย ไม่ต้องแย่งกันน้า" แสนดีมองภาพที่ลูกหมาจรจัดกำลังกินลูกชิ้นที่เธอซื้อมาให้อย่างมีความสุข พร้อมทั้งลูบหัวมันเบา ๆ อย่างเอ็นดู ในเมื่อวันนี้ที่บ้านเธอมีแขกสำคัญ คนที่เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นหน้า เป็นมลพิษทางอากาศของครอบครัวแสนสุข คนตัวเล็กก็เลี่ยงออกมาข้างนอกเสีย เธอชอบมาให้อาหารกับหมาจรจัดที่นี้และเล่นกับมัน แม้ใครจะมองว่ามันดูไม่สะอาดและคนทั่วไปต่างก็รังเกียจ แต่แสนดีไม่คิดแบบนั้น มันก็เหมือนเธอนั่นแหละ ถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครต้องการ

ขณะที่กำลังให้อาหาร มีลูกหมาตัวหนึ่งวิ่งซนออกไปนอกถนน ด้วยความตกใจ ทำให้แสนดีรีบตามไปจับมันกลับมา โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีรถเอสยูวีสัญชาติยุโรปที่กำลังขับมาอย่างรวดเร็วอยู่กับถนน คนขับที่อยู่หลังพวงมาลัย ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า เขารีบตัดสินใจเหยียบเบรกอย่างรุนแรง จนเสียงล้อบดกับถนนดังสนั่นหวั่นไหว มันใกล้จนแสนดีต้องปิดตาลง พร้อมอุ้มลูกหมาไว้กับอก คนตัวเล็กตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นเธอคิดในใจคือ รถคันนั้นต้องชนเธอแน่ ๆ มันเจ็บมากไหม หรือเห็นที เธอจะต้องมาตายบนถนนพร้อมกับน้องหมาจรจัดนี้แหละ

เอี๊ยดดดดดด!!!!