กลรัก พ่อเลี้ยงเถื่อน

เขารังเกียจเธอ

"พระรามส่งแสนดีมาให้อา อาจะสั่งสอนลูกสาวอา" เพราะความโกรธที่แสนดีพูดถึงแสนรัก ในทางที่เสียหาย คนแบบแสนรักลูกที่ดีมาตลอด จะหนีไปกับผู้ชาย เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ฝ่ายคนตัวเล็กก็ยิ่งสั่นไปใหญ่เมื่อเห็นท่าทีของพ่อ เธอมองเขาพร้อมทั้งส่ายหน้าปฏิเสธทั้งที่น้ำตานองหน้าอย่างน่าสงสาร ด้วยความกลัวว่าพ่อจะเข้ามาทำร้าย มันยิ่งทำให้แสนดียึดชายหนุ่มเป็นที่พึ่งสุดท้าย เธอกอดเอวพระรามแน่นราวกับกลัวเขาจะหายไป

"ไม่นะคะ ช่วยหนูดีด้วย ฮึก ฮืออออ พาหนูดีไปจากที่นี้หน่อย หนูดีขอร้อง" เธออ้อนวอนเขาอย่างน่าสงสารทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเขาคือใคร และมาทำอะไรที่บ้านเธอในตอนนี้ แต่รู้แค่ว่า เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเธออีกต่อไป

"ถ้าเธออยากให้ฉันช่วย ก็ไปเก็บข้าวของไปเชียงรายกับฉัน"

"ค่ะ?" คำสั่งของเขามันทำให้คนในอ้อมแขนงุนงง

"ไปสิ ไปเก็บของที่จำเป็น วันนี้เราจะไปเชียงรายกัน" แม้จะยังประติดประต่อเรื่องไม่ได้ แต่แสนดีก็ยอมที่จะทำตามที่เขาบอก ในเมื่อเธอเลือกที่จะไว้วางใจเขาแล้ว เขาสั่งให้เธอทำอะไร เธอก็จะทำ

เสียงเรียบเข้มของเขา ทำให้สุรศักดิ์เองก็ไม่กล้าจะทำอะไรลูกสาวต่อ

แสนดีรีบเก็บของอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาที คนตัวเล็กก็ยืนถือกระเป๋าพร้อมที่จะไปกับเขาทันที ไม่มีใครอาลัยอาวรณ์กับการที่เธอจะไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แล้วสักคน เพราะตอนที่เธอเดินออกมาขึ้นรถกับเขา คนเป็นพ่อและน้าอำภรณ์ก็ไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ จนแสนดีอดใจหายไม่ได้ เธอรู้ว่าพ่อไม่ได้รักเธอ แต่ก็ไม่คิด ว่าเขาจะเกลียดเธอด้วย

ร่างเล็ก ๆ นั่งซุกตัวอยู่ที่เบาะข้างคนขับ แสนดีหันมองเขาเป็นระยะ ๆ ใบหน้าหล่อคนเข้ม มองไปบนถนน ราวกับตั้งใจขับรถเสียเต็มประดา พระรามแม้ไม่ได้หันมามองหน้าคนข้าง ๆ แต่เขาก็รู้ว่าเธอแอบสำรวจเขาอยู่ ใบหน้าสวย นวลเนียน มีร่องรอยความอ่อนล้าที่เกิดจากการร้องไห้มาอย่างหนัก เขาไม่รู้คิดผิดคิดถูดที่ตัดสินใจพาเธอกลับมาเชียงราย แทนที่จะเป็นแสนรัก พี่สาวของเธอ แต่ไหน ๆ ก็ตกกระไดพลอยโจนมาแล้ว เขาไม่รู้หรอกว่าจะทำอย่างไรกันต่อ แต่ที่แน่ ๆ คงจะกลั้นใจเอาเธอมาเป็นเมียไม่ลง เพราะเธอ มันเคยเป็นเมียน้อย คนอื่นมาก่อน

คนตัวเล็ก เอาช้อนตักข้าวเข้าปากอย่างหิวโหย เพราะนี้ก็ล่วงเลยเวลากินข้าวตามเวลาปกติของเธอมาพอสมควรแล้ว หญิงสาวไม่ได้ห่วงสวยหรืออะไรเลย สภาพเธอวันนี้เหมือนเด็กน้อยซน ๆ คนหนึ่งมากกว่า เมื่อเธอทำใจกับการเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ต่อจากนี้ไป เธอถือว่า พระรามคือเจ้าชีวิตของเธอ เขาเป้นคนฉุดเธอออกมาจาก บ้าน ที่เป้นนรก เพราะฉะนั้น ถ้าเขาอยากให้เธอไปไหน ทำอะไร ก็จะยอมเชื่อฟังแต่โดยดี

"กินดี ๆ เดี๋ยวข้าวก็ติดคอตายหรอก เป็นผู้หญิง ทำไมไม่มีความเรียบร้อยอยู่ในตัวเลย" เขาเอ็ดเบา ๆ กับภาพตรงหน้า ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกตัว แต่แทนที่เธอจะหยุด กลับส่งยิ้มตาสระอิให้เขาแทน

"ก็หนูดีหิวนี้นา ตั้งแต่เมื่อวานอ่ะ ยังไม่ได้กินข้าว ว่าแต่ ที่เราจะไปคือที่ไหนเหรอค่ะ" เธอรู้แค่ว่าจุดหมายปลายทางก็คือเชียงราย แต่ไม่ได้บอกว่าสถานที่นั้นมันคือที่ไหน

"ไร่ของฉันเอง ชื่อไร่แสนรัก" คนตัวเล็กพยักหน้า แม้จะไม่รู้จัก แต่เธอค่อยพิมพ์หาในอินเตอร์เน็ต เดี่ยวนี้ทุกอย่างมันสามารถค้นคว้าได้หมดแหละ

"หนูดีได้ยินว่า หนูต้องมาเป็น เอ่อ เป็นเมียคุณอย่างนั้นเหรอ" ในที่สุดเมื่อขึ้นมาบนรถอีกรอบ เธอจึงตัดสินใจถามในสิ่งที่ค้างคาใจเธอมากที่สุด

"ที่จริง ก็ควรเป็นแบบนั้น แต่ฉันคงจะเอาเธอไม่ลงหรอก" คำพูดของเขา ทำให้เธอคอแข็งขึ้นมาทันที

"ทำไมค่ะ"

"เธออย่าลืมสิ คืนนั้นที่เราเจอกัน เธออยู่ในสภาพไหน ฉันคงไม่คิดจะเอาคนที่เคยเป็นเมียน้อยคนอื่น มาเป็นเมียตัวเองหรอก" เขาส่ายหน้าราวกับรังเกียจเธอนักหนา นั่นทำให้แสนดีคิดอยากจะเอาชนะเขา เธอไม่เคยมีอะไรกับใครด้วยซ้ำ ก็ที่อัครเดช มันนอกใจไปเอา ลลิน จนท้องป่องแล้วต้องไปจดทะเบียนสมรสกัน เพราะเธอไม่ยอมให้มันจิ้มสักที ผู้ชายเลว ๆ คนนั้น เลยยอมนอกกาย ไปนอนกับผู้หญิงที่ง่ายกว่าแทนยังไงล่ะ

"หนูไม่ได้เป็นเมียน้อยใคร คุณกำลังเข้าใจผิด" แสนดีพยายามแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่เหมือนชายหนุ่มเชื่อไปแล้ว ไม่มีใครยอมรับ เรื่องที่ตัวเองทำไม่ดีหรอก

"จะยังไงก็ช่าง เอาเป็นว่า ฉันไม่ได้พิศวาสเธอ ไม่คิดจะเอาเธอเป็นเมียอยู่แล้ว แต่ที่ช่วยเพราะสงสาร ฉันทนเห็นคนโดนทำร้ายต่อหน้าไม่ได้"

"งั้นคุณไม่จำเป็นต้องพาหนูไปถึงเชียงรายหรอก ถ้ารังเกียจกันขนาดนั้น จอดหนูทิ้งไว้ที่นี้ก็ได้ เดี๋ยวหนูไปตามทางของหนูเอง" แสนดียอมรับว่าเธอเสียใจ กับอคติที่เขามองเธอ เพราะชีวิตที่ไม่เคยมีใครมาทำดี ไม่เคยมีใครยื่นมือมาช่วยแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกดี อบอุ่นใจ จนคิดว่า ถ้าได้อยู่กับเขาไปตลอดเธอก็คงจะดีไม่น้อย สำหรับคนที่ไขว่ขว้าหาความรักความอบอุ่นมาทั้งชีวิต

พระรามหันมามองอย่างตำหนิ นี้เธอคิดว่าเขากับเธอกำลังเล่นขายของกันหรืออย่างไร การที่เขาพาเธอมาแบบนี้ แปลว่าผู้ใหญ่ทั้งสองรับรู้แล้วว่า เธอกับเขากำลังจะร่วมหอลงโลงในฐานะผัวเมีย อยู่ดี ๆ จะพาเธอมาทิ้งขว้างกลางทาง แม้คนเป็นพ่อจะไม่ใยดีเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะสามารถทำแบบนั้นได้สักหน่อย ไหนจะคนเป็นพ่อเขาอีก ถ้ารู้ว่าเขาทำแบบนี้ ไม่แคล้วฟาดไม้หน้าสามใส่หัวเขาเบะแน่

"จอดสิ หนูบอกให้จอด ถ้าไม่คิดจะเอาหนูเป็นเมีย ก็ไม่ต้องพาหนูไปอยู่ด้วยให้เสียเวลา หนูจะได้ไปหาผัวใหม่" แสนดีแผดเสียงใส่เขาอย่างโมโห เธอพยายามจะปลดที่ล็อกประตูของรถเขา ทั้งคำพูดและการกระทำของคนตัวเล็กมันทำให้พระรามนึกอยากจะจับเธอมาฟาดก้นแรง ๆ สักที หรือเพราะดื้อแบบนี้ พ่อถึงไม่รัก