กลรัก พ่อเลี้ยงเถื่อน

เจอกันเป็นครั้งที่สาม

"คุณราม มาเช้าจังนะคะ เดี๋ยวน้าให้คนไปตามยายแสนรักให้ น้องกำลังเก็บข้าวของอยู่ค่ะ" อำภรณ์และสุรศักดิ์ ทำสีหน้าค่อนข้างลำบากใจ แต่ยังต้อนรับขับสูพระรามแต่โดยดี และทำให้รู้ว่า พระรามเป็นคนตรงต่อเวลามาก เขามาถึงที่บ้านตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะต้องใช้เวลาในการเดินทางกลับเชียงรายอีกพอสมควรเลยทีเดียว

"คุณภรณ์ คุณศักดิ์ค่ะ คุณหนูรัก ไม่ได้อยู่ที่ห้องค่ะ" หน้าตาแตกตื่นของสาวใช้ ทำให้อำภรณ์และสุรศักดิ์พลอยตกใจไปด้วย ส่วนพระรามขมวดคิ้วด้วยความงวยงง ทันทีที่สาวใช้มาบอก คนเป็นพ่อและแม่ก็เดินพุ่งเข้าไปที่ห้องลูกสาวด้วยตัวเอง สายตาของอำภรณ์เหลือบไปเห็นจดหมายที่คาดว่าคนเป็นลูกน่าจะเขียนทิ้งไว้

'ถึงคุณพ่อและคุณแม่ที่เคารพ

ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ รักก็คงไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนี้แล้ว รักคงไม่สามารถไปทำหน้าที่เป็นเมียเก็บให้กับใครได้จริง ๆ รักกับเขาไม่ได้รักกัน และรักก็ละอายแก่ใจตัวเอง เกิดกว่าจะยอมไปเป็นเมียของใคร โดยที่รักไม่ได้รักจักหน้าค่าตามาก่อน รักจะไปใช้ชีวิตของรักอย่างที่รักต้องการ หวังว่าคุณพ่อกับคุณแม่จะเข้าใจและให้อภัยรักนะคะ เมื่อเรื่องทุกอย่างสงบดีแล้ว รักจะกลับมาขอโทษคุณแม่กับคุณพ่อด้วยตัวของรักเองแน่นอน

แสนรัก '

สุรศักดิ์เป็นคนแย่งจดหมายฉบับนั้นมาอ่าน และขย้ำมันทิ้งด้วยความโกรธ ผิดกับอำภรณ์ที่ร้องไห้ฟูมฟายด้วยความวิตกกังวลและสงสารลูกจับใจ

"ภรณ์บอกคุณแล้ว ว่าลูกไม่ต้องการจะไปเป็นเมียเก็บของใคร คุณก็ไม่ยอมยกเลิก โถ่! รักลูกแม่ ป่านนี้จะไปตกระกำลำบากอยู่ที่ไหน ฮือๆๆๆๆ เพราะคุณแท้ ๆ ถึงทำให้ยัยรักหนีไป เพราะคุณเลย"

"เงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ หยุดฟูมฟายได้แล้ว" เสียงเกรี้ยวกราดของสามี แทนที่จะทำให้อำภรณ์หยุด กลับฟูมฟายจนเสียงดังกว่าเดิม เลยทำให้พระรามที่นั่งอยู่ด้านนอกก็จริง แต่กลับได้ยินทุกอย่างชัดเจน เขายอมรับว่าหัวเสียเล็กน้อย เพราะเรื่องที่ตกลงกัน ไม่เป็นไปตามที่คิด แถมคนที่ต้องพากลับไปเป็นเมียที่บ้าน ถึงจะไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันก็เถอะ ดันหนีหายไปแบบนี้ เขาก็ไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่

"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณอา" พระรามถามด้วยเสียงเย็นเฉียบ ซ่อมความไม่พอใจเอาไว้ข้างใน ทั้งที่ตอนนี้เขาเองก็กำลังจะระเบิด

"เรื่องที่เราตกลงกัน ว่าอาจะยกลูกสาวไปเป็นเมียให้กับราม อาจะทำตามเหมือนเดิม แต่ขอเปลี่ยนจากแสนรัก เป็นแสนดีก็แล้วกัน" สุรศักดิ์พยายามพูดอย่างใจเย็นอย่างถึงที่สุดเช่นกัน แม้ตอนนี้จะเป็นห่วงลูกสาวคนโตจนแทบจะคลั่ง เพราะตั้งแต่เกิดมา เขาเลี้ยงแสนรักอย่างดี ยุงไม่ให้ไตไรไม่ให้ตอม แสนรักหนีออกไปจากบ้านแบบนี้ เธอจะไปอยู่ที่ไหน ก็ได้แต่คิดอย่างเป็นห่วง โดยที่ไม่เคยเฉลียวใจเลยว่า ลูกสาวไม่ได้หนีไปแบบลำบาก แต่กลับหนีตามชายคนรักไปต่างหาก

"อามีลูกสาวคนเดียวไม่ใช่เหรอครับ" ก็เรื่องราวที่เขาได้ยินมามันไม่ใช่แบบนี้ บ้านนี้มีลูกสาวแค่คนเดียว อยู่ดี ๆ สุรศักดิ์จะมายกลูกสาวอีกคนให้เขา ก็ทำให้ร่างสูงเกิดความสงสัยได้เช่นกัน

"แสนดี เป็นลูกที่เกิดจากเมียอีกคนของอา เขาไม่ค่อยได้ออกในวงสังคมเหมือนกันแสนรักหรอก แต่ก็เป็นลูกสาวอา ตามที่อาตกลงไว้กับพ่อเรา" ในเมื่อข้อตกลงมีแค่จะยกลูกสาวให้ แต่ไม่ได้ระบุไว้วาสคนไหน เท่ากับตอนนี้ เขายังไม่ได้ผิดเงื่อนไขแต่อย่างใด พระรามมองชายสุงวัยตรงหน้า แววตาอ่อนแรงลงอย่างน่าสงสาร เขาไม่เคยเจอลูกสาวของสุรศักดิ์ จะคนเล็กหรือคนโต เห้นทีก็ไม่ต่างกันมากหรอก ในเมื่อแค่เอาไปทำเมียเก็บ ไม่ได้เอาไปแต่งยกย่อง เชิดหน้าชูตาสะเมื่อไหร่กัน ทำให้เขาพยักหน้าตอบตกลง เพราะอยากจะทำหน้าที่ให้เสร็จ จะได้กลับไปดูแลไร้สักที มาวุ่นวายบ้าบออยู่ในกรุงเทพก็หลายวันแล้ว

"แวว ไปตามแสนดีมา บอกว่าฉันมีธุระด่วนจะคุยด้วย" สาวใช้ที่ได้ยินคำสั่งก็รีบทำตามทันที แต่ใมนใจก็นึกกลัว เพราะ คุณแสนดี เคยฟังคำสั่งของสุรศักดิ์เสียที่ไหน ดูท่ารอบนี้ บ้านจะแตกจริง ๆ

"ไปบอกคุณพ่อว่าฉันยังง่วงอยู่เลย มีอะไรค่อยคุยกัน จะสำคัญแค่ไหน ฉันก็จะขอนอนก่อน" แสนดีเปิดปากหาวหวอด ๆ เพราะเมื่อคืน เจ้านายเร่งงานให้ปรับแก้ตอนดึกโดยที่ได้นอนเกือบตีห้าแล้ว พ่อของเธอมีอะไรสำคัญนักหนาที่จะคุย ปกติไม่เคยจะเฉียดมาใกล้ ยกเว้นตอนที่อยากด่า ระบายอารมณ์ใส่ใครสักคนนั่นแหละ ถึงจะนึกถึงเธอ

แววนำคำของแสนดีมากระซิบบอกสุรศักดิ์เบา ๆ นั่นทำให้คนเป็นพ่อถึงกับโกรธหน้าดำหน้าแดง เขาไม่สบายใจจากเรื่องของแสนรักรอบหนึ่งแล้ว และแสนดี ยังมาเติมเชื้อไฟ ให้อารมณ์ของเขา มันยิ่งเดือดไปใหญ่

สุรศักดิ์รีบลุกขึ้น ก่อนจะเอากุญแจไขประตูเข้าไปในห้องแสนดี เมื่อพบร่างลูกสาวที่กำลังนอนไม่กระดุกกระดิกตัวจริง ๆ ราวกับท้าทายเขา คนเป็นก้ออกแรงกระชากตัวลูกสาวขึ้นมาจากบนที่นอน พร้อมทั้งแผดเสียงใส่ทันที

"ตื่น ตื่นเดี่ยวนี้ แล้วแกก็ไปอาบน้ำให้เรียบร้อย เก็บเสื้อผ้าไปเชียงรายสะ" แสนดีที่ยังสะลึมสะลืออยู่ ได้ยินคำว่าเก็บเสื้อผ้า เธอถึงกับมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยความงุนงง

"ทำไมค่ะ ทำไมหนูดีต้องเก็บเสื้อผ้าไปเชียงราย พ่อจะให้หนูดีไปไหน หนูดีไม่ไป"

"แกต้องไป คราวนี้แกไม่มีสิทธิ์ออกปากออกเสียงอะไรทั้งนั้น ถ้าฉันชี้ให้แกไปที่ไหน แกก็ต้องไป" คนเป็นพ่อพูดจบก็เหวี่ยงเธอจนตัวเธอไปชนกับหัวเตียงอย่างแรง แขนข้างที่เป็นแผลจากการล้มลงวันก่อน มันยังเจ็บอยู่ เลยทำให้แสนดีหน้านิ่วจากการโดนกระทำซ้ำในตำแหน่งเดิม

"หนูดีไม่ไป ทำไมต้องไปด้วย"

"ถ้าแกยังเห็นว่าฉันเป็นพ่อ แกก็ต้องทำหน้าที่แทนแสนรัก พี่สาวแก แกต้องไปเป็นเมียของพระรามที่เชียงราย" เมีย! เธอต้อง

ไปเป็นเมียของใคร คำพูพของคนเป็นพ่อ ทำให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนพื้นต้องตกตะลึง แล้วทำไมเธอต้องไปแทนแสนรักด้วย เมื่อคืนเธอตอนที่เธอนั่งทำงาน เธอแอบเห็นแสนรัก หนีออกไปจากบ้าน โดยมีผู้ชายหน้าตาน่ากลัว สักทั้งตัวมารับช่วยถือกระเป๋าและเดินไปขึ้นรถด้วยกัน นี้อย่าบอกว่าแสนรักหนีไปกับผู้ชายคนอื่นแล้วให้เธอรับกรรมแทนนะ

"หนูดีไม่ไป พ่อก็ไปตามพี่รักกลับมาสิ รู้มั้ยว่าเมื่อคืน พี่รักหนีตามผู้ชายไปแล้ว ลูกที่แสนดีของพ่อนะ เก็บเสื้อผ้าไปกับผู้ชายคนอื่น"

"อีหนูดี" คำพูดใส่ร้ายลูกสาวคนโตที่เรียบร้อยในสายตาเขามาตลอด มันทำให้สุรศักดิ์บันดาลโทสะ ตบหน้าแสนดีจนใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวสะบัดไปตามแรงของฝ่ามือคนเป็นพ่อ แรงโกรธทั้งหมดที่มี มันทำให้เขาใส่เต็มจนร่างของแสนดีล้มลงกับพื้นทันที

เสียงทะเลาะกัน มันทำให้พระรามที่นั่งอยู่ทนฟังไม่ได้ เขาเข้ามาทันเห็นจังหวะที่คุณสุรศักดิ์ ลงไม้ลงมือกับลูกสาวที่คาดว่า น่าจะเกิดจากเมียน้อยของเขา พอพระรามเห็นหน้าแสนดี เขาก็ต้องตกใจ เพราะนี้เป็นผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยคนอื่นและคนที่เขาเกือบจะขับรถชนจนต้องพาไปส่งโรงพยาบาลนี้นา

ภาพที่พระรามเห็นคนตัวเล็กโดนทำร้าย แม้จะมาจากคนเป็นพ่อก็ตาม มันทำให้เขาทนไม่ไหว รีบเข้าไปห้าม แสนดีเมื่อเห็นหน้าคนที่เข้ามาช่วย เธอก็ร้องไห้โฮทันที เป็นเขาอีกแล้ว ผู้ชายที่ใจดีแม้จะปากร้ายไปหน่อยคนนั้น เขามาทำอะไรที่บ้านเธอ สมองเธอคิดอะไรไม่ออก แต่รู้ว่าเป็นเขาที่น่าจะปกป้องเธอได้ คนตัวเล็กจึงพุ่งเขาไปกอดเขาไว้แน่นทั้งพระรามและสุรศักดิ์ต่างก็ชะงักไปเล็กน้อย

"ช่วยด้วย ช่วยหนูดีด้วย พาหนูดีออกไปจากที่นี้หน่อย" แสนดีขอร้องเขาปากสั่นเสียงสั่นอย่างน่าสงสาร หรือจะพูดให้ถูกคือตอนนี้ เธอสั่นไปทั้งตัว เธอทนอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วจริงๆ