“โอ๊ย...คนบ้า บ้าๆ บ้า! บ้าที่สุดเลย!” เจ้าหล่อนพร่ำพูดพลางระดมทุบไปบนเนื้อตัวอีกฝ่ายโดยไม่กลัวว่าเขาจะเจ็บ แน่นอนเป็นไปได้เธอไม่ลืมเตะหน้าแข้งของเขาหรอก อันที่จริงเธออยากทุบดั้งเขาด้วยซ้ำไป ให้ตายสิ!
“อะไรรวี? โอ๊ย อย่าทำร้ายร่างกายพี่สิ”
ฌอนร้องลั่นพลางปัดป้องอย่างไม่จริงจังนัก แถมยังรู้สึกงุนงงกับอาการโกรธราวกับพายุของหญิงสาวอีกด้วย
“ก็ทุบให้หายโง่น่ะสิถามได้” รุจรวีแหวลั่น รู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อคิดถึงว่าก่อนหน้านี้ทั้งเดือนเธอกินไม่ได้ นอนไม่หลับและแทบจะทำงานไม่ได้เพราะคร่ำครวญถึงผู้ชายซื่อบื้อตรงหน้า “จะแอบฟังคนอื่นคุยกันทำไมไม่รู้จักฟังให้ละเอียด ทำไมไม่ยืมฟังให้จบล่ะฮึ!”
เธอโทษเป็นความผิดของเขา ทำให้คนโดนต่อว่าถึงกับงง
“อะไรกัน ก็รวีเองที่ชอบพูดว่าเกลียดพี่ ไม่เคยรักพี่ แล้วพี่ก็ได้ยินชัดเจนว่ารวีบอกว่ารักภีมพล” ชายหนุ่มเอ่ยเท้าความในสิ่งที่รู้ดีแก่ใจ แต่เมื่อได้ฟังรุ
