“มันไม่ใช่เรื่องของคุณเลยนะพัชยา”
ฌอนลอยหน้าลอยตาตอบยั่วโทสะเจ้าหล่อน ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจำเป็นต้องแจ้งให้เธอทราบว่าเขาอยากจะทำอะไร ที่ไหน...หรือยังไง เธอไม่ได้มีความสำคัญต่อเขาเลยไม่ว่าจะในแง่ไหนๆ ก็ตาม
พัชยาแทบเต้นกับสายตาและท่าทางของฌอน เธอเม้มริมฝีปากแน่นพยายามระงับอารมณ์โกรธที่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
“อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้แพทยอมรามือจากคุณไปได้ง่ายๆ นะคะ แล้วที่ให้ทนายฟ้องแพทก็เหมือนกัน แพทไม่มีทางยอมแพ้หรอกค่ะ”
เธอเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม จ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธเคืองระคนสะใจที่ทำให้เขาเดือดร้อนได้ ทว่าลึกลงไปเธอรู้ดีว่าเธอเสียใจ...เพราะไม่ว่าเขาจะร้ายกาจอย่างไรเธอก็ยังรักเขาอยู่ดี
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอโง่ที่ยังคงรักเขา เธอพยายามแล้วที่จะตัดใจ แต่ทุกครั้งที่ทำร้ายเขาก็เหมือนเธอทำร้ายตัวเอง และเมื่อที่เธอได้ยินข่าวว่าเขากำลังมีความสุขกับคนใหม่ เธอทุรนทุรายจนต้องหาทางทำลาย ให้เขารู้สึ
