ต้อมกำด้ามกระบวยในมือเอาไว้มั่น สายตาจ้องเขม็งไปยังผู้ชายสองคนที่มายืนอยู่หน้าร้าน หากยืนธรรมดาต้อมคงไม่มองตาขวางเช่นนี้ แต่นี่กลับมายืนกวนประสาททำให้ลูกค้าในร้านรู้สึกไม่ปลอดภัย จนต้องรีบกินรีบอิ่มรีบกลับไป ส่วนลูกค้าที่จะเข้ามากินก๋วยเตี๋ยวก็ต้องขับรถหนีไป
“ถ้าไม่แดกก็ออกไป อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น คนจะทำมาหากิน” ร้องตะโกนออกไป ไม่ได้เกรงกลัวนักเลงพวกนี้ ในเมื่อมีมือมีเท้าเหมือนกันถ้ามันจะทำร้ายร่างกายก็คงต้องลองดูกันสักตั้งหน่อยเป็นไง ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ
“ปากดีนะไอ้น้อง มึงแค่เด็กเมื่อวานซืนที่เพิ่งทิ้งนมแม่มา อย่ามาพูดจาไม่เพราะหน่อยเลยน่า” ชายคนหนึ่งตอบกลับมา พร้อมกันนั้นก็เดินเข้ามาในร้าน ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้กระดิกขากวนประสาทต้อม
“นั่นดิวะ กูสองคนมาดี ไม่ได้จะมาหาเรื่อง ก็แค่หิวเลยแวะมากินก๋วยเตี๋ยวแค่นั้นเอง กูได้ยินมาว่าร้านนี้อร่อยและขายไม่แพงด้วย ก็เลยจะมาอุดหนุน” ช
