ภายในห้องที่มืดสลัวมีเพียงแสงไฟจากตึกรามบ้านช่องหรือไฟแสงสว่างจากท้องถนนเท่านั้นที่สาดส่องเข้ามา เมื่อสายปรับให้คุ้นชินกับความมืดปรานต์กวาดสายตามองไปรอบห้อง ก่อนชายหนุ่มจะกดเปิดไฟ ทว่าสิ่งที่พบคือความว่างเปล่าไร้เงาเจ้าของห้อง ร่างสูงเดินเข้ามายังห้องครัววางอาหารที่ซื้อติดมือมาลงบนโต๊ะ
จากนั้นก็เดินมาที่ห้องนอน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับความมืดสลัวไม่ต่างจากด้านนอกตอนที่ตัวเองเข้ามาแต่อย่างใด ร่างสูงเดินเข้ามาด้านในตรงปลายเตียง ทรุดตัวลงนั่งข้างคนที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงนั้น
"ทำไมไม่เปิดไฟ" นี่คงเป็นประโยคแรกก็ว่าได้ที่น้ำเสียงของชายหนุ่มไม่แข็งกระด้าง ออกไปเป็นทุ้มละมุนเสียด้วยซ้ำ
"ไอ้เสี่ยนั้นมันว่ายังไงบ้าง" เสียงเครือเอ่ยถาม
หลังจากที่ปรานต์ออกไป ฟาริสาก็เงียบซึมนั่งคิดถึงสุนัขที่ถูกไฟคลอกตาย โดยเฉพาะดำกับโจ้ที่หญิงสาวรักมากกว่าตัวไหน เปิดรูปถ่ายตอนที่เธอให้ทั้งสองตัวช่วยถ่ายรีวิวแช
