หลังจากที่เจอฟาริสาวันนั้นปรานต์รู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตชีวากระปรี้กระเปร่ามีเรี่ยวแรง จนกฤษณะยังสงสัยกับอารมณ์ของเจ้านายที่เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว ก่อนหน้าอารมณ์ร้ายหงุดหงิดจนเข้าหน้าแทบไม่ติดมาวันนี้กลับยิ้มหน้าระรื่นมาเชียว
“ผมซื้อกาแฟกับขนมปังมาฝาก” ยื่นถุงขนมและแก้วกาแฟส่งให้กฤษณะที่ยื่นมือออกไปรับแทบไม่ทัน
“ครับ ขอบคุณครับ”
“ผมมีเรื่องอยากให้คุณกฤษณะช่วยหน่อย ผมอยากถ่ายรูป”
ห๊า! กฤษณะร้องคำนี้อยู่ในใจ อยากถ่ายรูป ถ่ายรูปอะไรก่อน
“ถ่ายรูปอะไรครับ”
“ถ่ายรูปผมไง เอาไว้ทำโปรไฟล์ตัวเอง ผมมีช่างภาพในใจแล้วอยากให้คุณกฤษณะติดต่อให้หน่อย ขอด่วนที่สุดเท่าที่จะด่วนได้ ถ้าคิวยาวลัดคิวให้ผมเลย วันนี้ได้ยิ่งดี จ่ายเท่าไหร่ผมไม่เกี่ยง ช่วยติดต่อให้ที ผมส่งข้อมูลให้ทางข้อความแล้วนะครับ อีกครั้งชั่วโมงผมต้องได้คำตอบ” เอ่ยจบก็เดินอมยิ้มเข้าห้อง
“คะ ครับ” กฤษณะก็ได้แต่รับปากตามหลังไป รีบจัดการเข้า
