ปรานต์ถอนหายใจให้โทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังโดยไม่คิดจะรับ เดินลงมาจากรถเสียดื้อๆปล่อยให้โทรศัพท์ร้องลั่นในรถไป ไม่ได้อยากรับดั่งเช่นเมื่อก่อน ไม่อยากพูดคุย รวมไปถึงไม่อยากเห็นหน้าด้วยซ้ำ หากจะบอกว่าเขาเห็นแก่ตัวก็คงต้องยอมรับ ที่เมื่อก่อนทำเหมือนให้ความหวัง แต่ตอนนี้กลับเริ่มตีจากอย่างน่าเกลียดทีเดียว
เขาไม่รู้เป็นอะไรตั้งแต่ฟาริสาทิ้งไปเขาไม่อยากคุยกับแคทอีกเลย ออกจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ ยิ่งช่วงหลังมาเขารู้สึกว่าแคทพยายามทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมากเกินไป อย่างเช่นโทรจิกอย่างที่หญิงสาวกำลังทำอยู่ในขณะนี้
“นี่พวกแก ฉันซื้อไก่ทอดมาให้” เอ่ยบอกกับเจ้าสุนัขที่วิ่งมามองหน้าตัวเองภายในรั้วบ้านของฟาริสา หลังจากถูกดอกไม้เขวี้ยงใส่หน้าเมื่อวาน ปรานต์กลับไปทำการบ้านมาอย่างดี ฟาริสาชอบสุนัข รักสุนัข เพราะฉะนั้นการจะเข้าหาฟาริสาคือต้องรักในสิ่งที่เธอรัก
“โฮ่งๆ โฮ่ง” แม้เจ้าสุนัขพวกนี้จะยังไม่เป็นมิตรก็ตาม
