เวลาเก้าโมงตรงไม่มีขาดมีเกินฟาริสาเดินเข้ามาในร้านอาหารที่หญิงสาวเลือกเองกับมือ เพื่อมาพบกับเสี่ยอ๋อง ยังดีที่ไอ้เสี่ยนั้นให้เธอเลือกสถานที่นัดพบ นับว่ายังมีความดีพอให้อยากเจรจาธุระอยู่บ้าง
ต้อมที่ขับรถจักรยานยนต์คู่ใจมาส่งจึงรอดูเหตุการณ์อยู่ด้านนอก เพราะสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างโล่งแจ้ง และร้านยังเป็นกระจกเกือบทั้งร้าน สามารถมองเห็นคนที่อยู่ด้านในได้ชัดเจน
เมื่อเห็นเสี่ยพุงยื่นเดินยิ้มเข้ามาในร้าน ทั้งซ้ายและขวามีลูกน้องเดินตามมา ฟาริสาก็ลุกขึ้นยืนตามมารยาทที่เธอไม่อยากมีกับคนตรงหน้าสักเท่าไหร่ แต่วันนี้เธอมาเพื่อเจรจาและฟังข้อตกลง เธอควรข่มน้ำขุ่นไว้ในนำน้ำใสออกมาสู้ด้านนอก
“มาตรงเวลานี่หนูฟา นั่งๆ”
“ค่ะ”
“สั่งอะไรทานก่อนไหม หนูกินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยววันนี้เสี่ยเลี้ยงเอง” ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยแววตาหื่นกามจนฟาริสาอยากจะเบะปากใส่ด้วยความสะอิดสะเอียน ขนาดเธอแต่งตัวด้วยเสื้อยืดธรรมดากับกา
