“ญาณินนึกว่าคุณกลับไปแล้ว” เธอเอ่ยขึ้น หลังจากมีโอกาสได้อยู่กับเขาตามลำพัง ตอนนี้พวกในบ่อนกลับไปหมดแล้ว บ้านกลับสู่สภาพเดิมแต่อาจจะเสียหายอยู่บ้างเล็กน้อยก็ตาม นับว่าโชคดีเท่าไรแล้วที่บ้านไม่โดนยึดไปจริงๆ
เขาช่วยเธอเอาไว้อีกครั้ง…
แม็กซ์ควินไม่ได้พูดอะไรตอบกลับนอกจากยืนสูบบุหรี่เงียบๆ ริมฝีปากหยักได้รูปพ่นควันสีขาวออกมาอย่างใจเย็น กลิ่นของบุหรี่พลอยทำให้ญาณินรู้สึกแสบจมูกและเหม็นฉุน จึงค่อยๆ ขยับออกห่างเล็กน้อย มาเฟียหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่หรี่ตามองการกระทำของญาณินแล้วกรีดยิ้มมุมปาก
“ถ้านี่ไม่ใช่บ้านเธอ ป่านนี้ฉันลงโทษเธอไปนานแล้ว”
“คะ?”
“เป็นคนของฉัน กล้าดียังไงทำตัวเหมือนรังเกียจฉัน?”
“ขะ…ขอโทษค่ะ” เธอรีบก้าวกลับไปยืนที่เดิม นึกว่าเขาจะไม่คิดอะไรเพียงแค่เธอขยับออกมายืนห่างๆ เธอส่งยิ้มเจื่อนให้เขา
“พ่อเลี้ยงตัวดีของเธอหายหัวไปไหน”
“เขาไม่กลับหรอกค่ะเวลาแบบนี้ เพราะรู้ว่าจะโดนพวกที่บ่อนตา
