“ดีใจจังที่เจอนายที่นี่” ใยไหมพูดพร้อมกับมองแม็กซ์ควินตาเป็นประกาย พอคุณพ่อว่าแม็กซ์ควินจะมางานเลี้ยงการกุศล เธอรีบทิ้งตั๋วเครื่องบินไปเซี้ยงไฮ้กับเพื่อนทันทีอย่างไม่ลังเล ตั๋วเครื่องบินสามารถจองใหม่ได้ แต่การได้มาเจอแม็กซ์ควินมันไม่ใช่เรื่องง่าย
เพราะฉะนั้นเลยยอมทิ้งตั๋วเพื่อมาเจอผู้ชาย…
แม็กซ์ควินไม่มองหน้าใยไหมแม้แต่น้อย ทั้งรำคาญและไม่อยากเจอหน้าผู้หญิงคนนี้ในเวลาเดียวกัน เพราะแบบนี้ไงถึงต้องพาญาณินมาคอยเป็นไม้กันหมาให้
“เป็นไงบ้าง สบายดีไหม” ท่าทางเย็นชาของแม็กซ์ควินทำให้เธอเอ่ยถามต่อ แอบรู้สึกเสียหน้าอยู่ไม่ใช่น้อยที่อีกฝ่ายทำเฉยเมยด้วย
“สบายดี” เขาตอบกลับตามมารยาท
พอแม็กซ์ควินเริ่มตอบโต้ รอยยิ้มหวานของใยไหมก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าสะสวยอัตโนมัติ การที่อีกฝ่ายไม่ถามกลับไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เขายอมปริปากสนทนาด้วยก็เพียงพอแล้ว
“เราไปหาเครื่องดื่มดื่มกันไหม”
ญาณินยืนมองแม็กซ์ควินและใยไหม
