“คะ…คุณทำบ้าอะไรเนี่ย”
“ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของใคร”
“แต่แบบนี้…เกินไปไหมคะ”
“ไม่เกินไปสำหรับฉัน”
“ฉันไม่ได้ขออนุญาตเธอ เพราะบางอย่างมันไม่จำเป็นต้องขอ”
ญาณินพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงในห้องนอนที่บ้านอย่างเหม่อลอย ถึงแม้ว่างานเลี้ยงจะจบลงไปแล้ว หากแต่ภาพตอนที่แม็กซ์ควินจูบเธอท่ามกลางคนมากมายยังคงไม่เลือนหายออกไปจากหัว
“เขาทำแบบนั้นทำไม…” เธอนอนพูดพึมพำคนเดียวบนเตียงนอนอย่างไม่เข้าใจ
ยังคงรู้สึกถึงสัมผัสนั้นบนริมฝีปากราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้น เธอยกมือขึ้นแตะเบาๆ พร้อมใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
“หรือว่าเขาแกล้งเรานะ…” เธอพยายามหาเหตุผลมาตอบคำถามตัวเอง แม็กซ์ควินทำอะไรหลายอย่างโดยไม่เคยอธิบายเหตุผล แถมยังชอบปั่นป่วนความรู้สึกของเธอเหมือนมันเป็นเรื่องสนุก
แต่จูบนี้…มันดูแตกต่าง
เธอถอนหายใจยาวแล้วพลิกตัวไปอีกด้าน สายตาเลื่อนไปมองกล่องกำมะหยี่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน ซึ่งมีสร้อยค
