“ทำไมแกกับญาณินถึงเลิกกัน?” เสียงของมาร์ลิกซ์เอ่ยถามลูกชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ไปต่อไม่ได้ครับ”
“เห็นรักกันดีแถมยังพาออกงานสังคม เหตุผลแค่ไปต่อไม่ได้? ฉันว่าแกบอกมาตรงๆ เลยดีกว่า” มาร์ลิกซ์พูดพลางโน้มตัวหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบอย่างใจเย็น สายตาปรายมองลูกชายเพียงนิดขณะกำลังจิบชาร้อนๆ
แม็กซ์ควินเป็นลูกชาย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามีอะไรบางอย่างปิดบังอยู่ เขารอฟังคำตอบอย่างใจเย็น ไม่รีบเร่งให้ลูกชายรีบตอบ อดทนรอจนกว่าแม็กซ์ควินจะคายความลับที่เก็บซ่อนไว้ออกมาเอง
“…ผมกับญาณินไม่ได้คบกันจริงๆ”
คำตอบของแม็กซ์ควินเรียกรอยยิ้มบนมุมปากหยักจากคนเป็นพ่อได้ไม่ยาก มาร์ลิกซ์ไม่ได้ตกใจหรือโกรธกับคำตอบ ทุกอย่างที่แม็กซ์ควินทำย่อมมีเหตุผลเสมอ เขายกชาขึ้นจิบอีกครั้ง และรอฟังสิ่งที่ลูกชายจะพูดต่ออย่างตั้งใจ
“ผมไม่แต่งงานกับใยไหม เลยจ้างญาณินมาเป็นแฟนปลอมๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เธอเป็นเด็กของผมอยู่”
“…
