“แม่ขอบคุณหนูญาณินมากนะที่มาเดินเล่นเป็นเพื่อนแม่” ยูริเอ่ยกับญาณินที่เดินอยู่ข้างกาย รู้ความสัมพันธ์ของลูกชายกับญาณินจากสามีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะส่วนตัวรักและเอ็นดูญาณินเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ที่ตัดสินใจมาเพราะแม่ของแม็กซ์ควินดีกับเธอมาก หากปฏิเสธก็อย่างไรอยู่เพราะแม่ของแม็กซ์ควินชวนเธอมาเดินเล่นเป็นเพื่อนหลายครั้งแล้ว ช่วงนั้นบอกว่าไม่ค่อยว่างเพราะไม่พร้อมเจอใครบวกกับสภาพจิตใจไม่ดี ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว เริ่มกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ แต่ก็มีบางครั้งที่เผลอนึกถึงเรื่องราวกับในอดีต
“แม่รู้เรื่องของหนูญาณินกับแม็กซ์ควินหมดแล้วนะ ถ้าที่ผ่านมาแม็กซ์ควินทำอะไรให้หนูญาณินเสียใจ แม่ขอโทษแทนลูกชายของแม่ด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ ญาณิน…ไม่อะไรแล้ว”
ยูริยิ้มบางๆ ก่อนจะขยับริมฝีปากพูดต่อ
“ลูกชายแม่พลาดแล้วที่ทำแบบนั้นกับหนูญาณิน” แอบเสียดายญาณินอยู่ไม่ใช
