ตุ๊บ!!! หัวเข็มขัดหนังถูกฟาดใส่ลงบนเตียงกว้าง เฉียดร่างบางให้สะดุ้งเฮือก เธอพยามดิ้นรนหาทางรอด มองส่องสิ่งของไปทุกทางทั่วห้องหวังเป็นอาวุธ
"ยะอย่าทำอะไรอัยเด็ดขาด! อัยไม่ได้ตกลงจะทำอะไรเกินเลยกว่างานบ้านนะคะ ไม่ทำอะไรเด็ดขาด!" ดวงตาคู่สวยมันสั่นระริก เธออยู่ในอาณาจักรของเขาแล้วแทบไม่เหลือทางรอด
มองเห็นถึงความน่ากลัวยากเกินเดาจิตใจของอีกฝ่าย กล้ามเนื้อบนร่างกายแกร่งและรอยสักระบุความน่ายำเกรง
"เธอพูดเหมือนจะให้ฉันเป็นไอหน้าโง่ ต้องขอร้องคนอย่างเธอก่อนนะเหรอ!" เขากระโดดขึ้นมาคล่อมบนร่างบาง จับสองมือเล็กขึ้นเหนือศรีษะด้วยมือหนาข้างเดียว ก้มลงมองจ้องหน้าสวยระยะใกล้ ผิวพรรณขาวละเอียดไม่ต่างจากเด็กวัยมัธยมปลาย
"แต่ยังไงก็ไม่สิทธิ์จะขืนใจกัน..อัยไม่ยอมเด็ดขาด!"
"เหอะ!...ลองรอดออกไปก่อน แล้วค่อยกล้าปากดีใส่ฉัน!" เขากระแทกเสียงหัวเราะ ถึงจะก้มลงปิดปากเรียวจูบบดขยี้เน้นๆ ให้ความเจ็บลงสู่ใส่
