หมับ!
"ปล่อยนะ! พวกคุณเป็นใครจะเข้ามาในบ้านคนอื่นทำไม!" อัยวาโวยวายเสียงดัง ยามถูกชายฉกรรจ์จำนวนนึงกรูเข้ามาในบ้าน ท่าทางหื่นกระหายเหลือบมองเรือนร่างเธออย่างน่ารังเกียจ
"ระดับเสี่ยไตรยังต้องแนะนำตัวเองอีกเหรอ ไออัฐมันไม่เคยแนะนำให้ฟังบ้างเลยเหรอ?" คนบอกยังกระชากข้อมือหญิงสาว เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่ติดตามเธอมาตั้งแต่ตลาด จนเฝ้าดูถึงยามที่อัฐเดินทางออกจากบ้านพอดี
"แล้วไปเกี่ยวอะไรกับพี่อัฐ? พี่อัฐเอาเงินทั้งหมดไปคืนพวกคุณแล้วนี่" ทั้งกลัวจนตัวแทบสั่น สมองพยามสั่งให้ตั้งสติ มองหาโทรศัพท์มือถือหวังจะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
"ถึงมันจะเอาไปคืนแล้วเสี่ยก็ไม่สนหรอก หากได้หนูอัยวานอนด้วยกันคืนนี้ เสี่ยจะจ่ายให้เป็นแสนก็ยังได้เลย"
"พูดมาไม่ดูสารรูปตัวเองเลย ไอน่ารังเกียจ!" อัยวาสะบัดข้อมือทิ้งรวดเร็ว ไปคว้าหยิบโทรศัพท์มือถือแค่สแกนนิ้วนิดเดียวก็เชื่อมต่อกับการโทรออกครั้งล่าสุด
"ปากดีนักนะนัง
