“แบบนี้ก็น่ารักดีนะ เล่นซะเกือบเชื่อแล้วว่าบริสุทธิ์จริง” ภารัณเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่หญิงสาวจัดการกับเสื้อผ้าของเขาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ชายหนุ่มเหลือเพียงชั้นในชายตัวเดียวเท่านั้น ที่ยังขวางกั้นความใหญ่โตของเขาอยู่
“แล้วคุณจะได้พิสูจน์ว่าทั้งหมดที่ฉันพูดมันเรื่องจริง” พราวแพรวกัดฟันเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บใจ ไม่มีครั้งไหนในชีวิตที่เธอต้องวางเดิมพันด้วยสิ่งที่หวงแหนที่สุดเช่นพรหมจรรย์
“ก็ถอดออกให้หมดสิ อยากพิสูจน์จะแย่อยู่แล้ว” ชายหนุ่มยังคงเอ่ยอย่างขบขัน เขาอยากจะรู้ว่าแม่สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าจะเลิกแสดงละครเมื่อไหร่
สิ้นเสียงของชายหนุ่ม หญิงสาวเริ่มถอดเสื้อออก น้ำตาเจ้ากรรมเริ่มไหลรินออกมาอาบสองแก้ม แต่หญิงสาวก็ไม่หยุด เธอเดินหน้าจัดการกับกระโปรงสั้น ก่อนที่ทั้งร่างของเธอจะเหลือเพียงชุดชั้นในราคาถูก ที่หญิงสาวสวมใส่เหมาะสมกับฐานะของตนเอง
เมื่อความงามของสาววัยรุ่นแรกแย้มโผล่ออกมาอวดสายตาของชายหนุ่ม ราวกับต้องมนต์สะกด เขาลุกขึ้นเดินไปหาหญิงสาว ตอนนี้สายตาของชายหนุ่มไม่อาจละไปจากร่างงามนี้ได้เลย มือของเขาเริ่มสัมผัสไปที่เนินเนื้อโอบอูมที่อยู่ใต้บราเซีย ก่อนที่เขาจะฟ้อนเฟ้นที่อกตูมเต่งคู่นั้นด้วยความเสน่หา
ใบหน้าของหญิงสาวแดงกล่ำไปด้วยความเขินอาย เพราะเธอรู้ว่าชายหนุ่มกำลังใช้สายตาของเขาสำรวจทุกอณูของร่างกายเธอ ชายหนุ่มวนเวียนหยอกเย้ากับความตูมเต่งอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่มือหนาของเขาจะปลดตะขอบราออกเพื่อเชยชมความงดงามของสองเต้า
เมื่ออกตูมเต่งโผล่ออกมาให้ชายหนุ่มเชยชม เขาจัดการอุ้มร่างบางที่ยังสั่นด้วยความกลัวมุ่งหน้าสู่สังเวียนเสน่หาที่รอทั้งคู่อยู่ พราวแพรวอยากถอยเหลือเกิน แต่เพื่อการมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ เธอต้องยอมสูญเสียสิ่งที่รักที่สุดไป หญิงสาวจมอยู่กับความคิดของตนเอง ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อหลังของเธอสัมผัสลงที่เตียงนอนกว้าง
ความกลัวกำลังแล่นเข้ามาในจิตใจของหญิงสาว เธอผลักไปที่แผงอกกว้างของชายหนุ่ม ตอนนี้เธอกำลังจะเปลี่ยนใจกับการตัดสินใจเมื่อสักครู่
แต่ชายหนุ่มนั้นมาไกลเกินกว่าที่จะกลับแล้ว เขาไม่ยอมถอยอย่างแน่นอน เพราะความเป็นชายกำลังลุกชันด้วยความปรารถนาในกายสาว
“ทำไมคิดจะเปลี่ยนใจหรือไง” ภารัณเอ่ยออกมาเสียงพร่า ความต้องการในตัวหญิงสาวมันไม่อาจหยุดยั้งได้เลย
“ฉันกลัว ฉันไม่กล้าแล้ว” พราวแพรวเอ่ยออกมาเสียงสั่น
“ไม่มีอะไรหรอกน่า อีกอย่างเธอก็เคยๆ แล้ว รับรองฉันเด็ดกว่าทุกคนที่เธอเคยผ่านมา”