หลังจากที่ทราบตัวผู้ปองร้ายแล้ว ชายหนุ่มรีบโทรบอกให้อุดมเข้ามาพบทันที ก่อนที่เขาจะให้อุดมพาพราวแพรวกลับไปที่บ้าน แต่พราวแพรวนั้นร้อนใจจนเกินกว่าจะกลับไปนั่งรอฟังข่าวอยู่ที่บ้าน หญิงสาวอ้อนวอนขอชายหนุ่มตามไปด้วย ซึ่งระว่างที่ยังตกลงกันไม่ได้นั้น มือถือของชายหนุ่มก็ดังขึ้น ชายหนุ่มรีบกดรับสายทันที
“ว่าไงดาริกา” ภารัณเสียงเย็น เพราะรู้ว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาคือเบอร์ของดาริกาอดีตคู่ขาของเขา
[น้ำเสียงไม่มีเยื่อใยเลยนะคะภารัณ ลืมเรื่องร้อนแรงระหว่างเราไปแล้วเหรอคะ] ดาริกาเอ่ยออกมาด้วยท่าทีเย้ยหยัน เธอดีใจที่คนอย่างภารัณกำลังจะได้รับความเจ็บปวดอย่างที่เธอได้รับ
“เธอพาตามังกรไปไว้ที่ไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงของชายหนุ่มห้วนและเต็มไปด้วยโทสะ
[ถ้าแน่จริงก็หาเองสิคะ มาตะเบ็งเสียงอยู่อย่างนี้ลูกชายสุดที่รักของคุณไม่กลับไปหาหรอก จริงมั้ยเจ้าหนู] ดาริกากล่าวกับภารัณ ก่อนที่เธอจะหันไปหยิกที่แขนของเ
