“มีธุระด่วนอะไรนักหนาถึงมาเคาะไม่รู้เวล่ำเวลาแบบนี้” ภารัณเอ่ยออกไปขณะที่กำลังจะเปิดประตู แต่เมื่อเปิดประตูออกไปกลับพบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเขาคือบุตรชายตัวน้อย กับพี่เลี้ยงนั่นเอง ชายหนุ่มอ่อนลงทันทีเมื่อรู้ว่าผู้ที่มาเคาะประตูเป็นใคร
“มังกรเองครับพ่อ อย่าดุมังกรนะ มังกรมาให้กำลังใจ” เด็กชายตัวน้อยเอ่ยด้วยความหวาดกลัว เพราะน้ำเสียงดุของบิดาเมื่อสักครู่นี้
“กำลังใจอะไรเหรอครับ” ภารัณเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็คุณพ่อบอกจะทำน้องให้มังกร มังกรก็มามาเชียร์คุณพ่อครับ” เด็กชายมังกรเอ่ยอย่างไร้เดียงสา พี่เลี้ยงสาวจึงรีบจัดการพาเด็กน้อยเลี่ยงออกไปจากตรงนั้นทันที
“ไปกันค่ะคุณหนู เราไปนอนดีกว่า” พริ้งหันมากล่าวกับเด็กชายมังกร พร้อมทั้งอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน “พริ้งไปแล้วนะคะคุณผู้ชาย เชิญตามสบายเลยค่ะ” พริ้งหันไปลานายหนุ่มก่อนจะรีบพาคุณหนูตัวน้อยๆ ของเธอหายไปจากห้องหออย่างรวดเร็ว เพราะเธอกลัว
