หลังจากเจ้าชายอัฟฟานขึ้นม้าเร็วกลับพระราชวังล่วงหน้าไปก่อน เขาก็เดินทางไปยังนครนาบิลตามรับสั่งของบิดาทันที โดยไม่คิดแม้แต่จะกล่าวคำลากับหล่อนแม้แต่น้อย
อาริตานั่งเศร้ามองอยู่ภายในตำหนักกว้างใหญ่ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความปวดร้าว สองวันแล้วสินะที่หล่อนไม่ได้พบหน้าเจ้าชายอัฟฟาน หล่อนคิดถึงเขามาก แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนคงเป็นแค่แมลงน่ารังเกียจที่เขาไม่แม้แต่จะนึกถึง
น้ำตาไหลพรากออกมาอีก จนฟาร่าที่ยืนรอรับใช้อยู่ต้องอุทานออกมาอย่างตกใจ
“พระชายาทรงเป็นอะไรเพคะ”
“เราไม่เป็นไรหรอก”
หล่อนรีบป้ายน้ำตาทิ้ง และพยายามอย่างที่สุดที่จะควบคุมความโศกเศร้าของตัวเองเอาไว้
“แต่พระชายาทรงกันแสง...”
“ฝุ่นเข้าตาเราน่ะ”
หล่อนแก้ตัวด้วยคำพูดที่น้ำเน่ามากๆ แต่กระนั้นก็ไม่อาจจะหาคำแก้ตัวที่ดีกว่านี้ได้ทัน
“ฟาร่า...”
“เพคะ พระชายา”
“องค์ชายอัฟฟานทรงมีหญิงในดวงหทัยก่อนที่จะถูกบังคับให้อภิเษกกับเราใช่ไหม”
“เ
