ยืมรักพักใจ

"กูไปสืบมาแล้วว่าเขาให้เข้าโดยที่ต้องอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ขึ้นไปค่ะ" ฝนพูดอย่างหงุดหงิด ตามมาด้วยมาย  "แล้วแบบนี้พวกเราจะเข้าไปเที่ยวได้ยังไง" "รออีคนสำคัญก่อนดีไหม รายนั้นมาช้ามาก" "อืมมม แต่เดี๋ยวมันก็มีแผนให้เราเข้าไปได้แหละ" "นั่นไงมาแล้ว" ฝนชี้นิ้วไปยังฟุตบาทถนน เด็กมัธยมปลายเพิ่งเรียนจบยืนรวมตัวกันข้างต้นไม้ใกล้กับ คลับดัง "มาช้าจังเลยอีพลอยใส" ฝนทัก "วันนี้แต่งตัวซะน่ารักเหมาะกับแว่นที่สวมจริงๆ" "ไม่ต้องมาประชดรู้มาสาย กว่าคุณแม่จะหลับแล้วปีนออกมาได้ ต้องใช้ความสามารถนะ" "งั้นช่วยมาใช้ความสามารถตรงนี้ด้วยค่ะเพื่อน..พวกเราเข้าไปไม่ได้กูเพิ่งไปถามมา" "เข้าข้างหน้าไม่ได้ก็เข้าข้างหลังสิ" พลอยใส สาวน้อยน่ารัก ผอมบาง ภายนอกอาจจะเรียบร้อยเนื่องจากสายตาสั้นต้องสวมใส่แว่นตาสีชมพู ฝน เพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ ใบหน้าเฉี่ยวคม ส่วนสูงระดับมาตรฐาน หุ่นเล็กเอวบาง มาย สาวสุดมั่นที่ไม่เคยยอมแพ้ใคร แถมยังชอบแต่งชุดเซ็กซี่เป็นประจำ ผมสั้นประบ่าสีน้ำตาล เมื่อพลอยใสจัดแจงแผนการแค่รอเวลาพนักงานทำอาหารขนหมู่มวลผัก และ เนื้อ เข้าทางประตูด้านหลัง พวกเธอก็รีบวิ่งเข้าไปแล้วใช้สัญชาตญาณลัดเลาะไปกระทั่งจนถึงทางออกไปยังห้องน้ำในคลับ "เย้! เก่งที่สุดเลย" มายชมพลอย "วันนี้เป็นงานสำคัญของพวกเรา การฉลองเรียนจบในผับ เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นจะตายไป" "งั้นเดี๋ยวกูโทรเรียกพวกไอ้ตูนเลยนะ" "อืมมม ฝนไปหาโต๊ะกัน" ไม่รอช้าพลอยใสจับมือฝนเข้าไปในคลับครั้งแรกอย่างตื่นเต้น ทุกอย่างดูตื่นตาตื่นใจ ส่วนมายจัดแจงหนทางเพื่อให้เพื่อนร่วมชั้นเข้ามาจากด้านหลัง ฉลองเรียนจบมัธยมปลายด้วยกัน ตือออ ดือออ เพลงหลากหลายภาษาพร้อมกับแสงไฟปรับเปลี่ยนไปมาทำให้ฝนมึนงง พลอยรีบสั่งเครื่องดื่มตามเมนูจากนั้นสักพักเพื่อนก็ตามมา ทุกคนรู้สึกสนุกสนานเนื่องจากเป็นครั้งแรก ภายในโต๊ะล้อมไปด้วยนักเรียนอายุสิบแปดปีบริบูรณ์เกือบสิบคน แต่กฎหมายดันให้เพียงผู้ที่บรรลุนิติภาวะเท่านั้นที่เข้ามา "ฉลองให้การสอบที่โคตรจะแย่" มายชูแก้ว "ฉลองให้กับการได้เป็นนักศึกษาในเร็วๆ นี้" ฝนตะโกน เฮ้!!! ทั้งหมดดื่มแอลกอฮอล์สังสรรค์ หลายคนเต้นตามจังหวะ บางคนก็ชนแก้วกับโต๊ะด้านข้างตามมารยาท "ขอโทษนะครับขอตรวจบัตรประชาชนหน่อย" จู่ๆ พนักงานก็เดินเข้ามาท่าทางเคร่งขรึม มายยืนอยู่ใกล้จึงตอบกลับ "บัตรประชาชนอะไรคะ? ก็เราเข้ามาแล้วนี่" "ใช่ครับ แต่อยากตรวจบัตรอีกครั้ง เห็นว่าหน้าเด็กไม่นึกว่าจะอายุยี่สิบปีกันแล้ว" "แบบนี้เขาเรียกว่าบูลลี่กันนะคะ พวกเราอายุยี่สิบปีบริบูรณ์กันหมด" "ถ้าอย่างนั้นรบกวนทุกคนโชว์บัตรประชาชนด้วยครับ" มองแป๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นพนักงานของร้านเนื่องจากเสื้อกั๊กที่สวมใส่เป็นลักษณะเดียวกันทั้งหมด "เออ กูปวดท้องขอตัวก่อนนะ" "ใช่ๆ สงสัยอาหารเป็นพิษขอไปโรงพยาบาลก่อน" "รู้สึกเวียนหัวเหมือนไข้ขึ้นไปก่อนนะ" "ตอนนี้แม่โทรมาตามไม่รู้ใครตาย! เจอกัน" เพื่อนทุกคนต่างหนีเอาตัวรอดกันหมด "เอ้า! หายไปไหนกันหมดเนี่ย" ทุกคนมัวแต่ดื่มด่ำจนไม่สังเกตว่าพลอยใสไปเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อกลับมาจึงไม่เจอใครมีเพียงพนักงานส่งยิ้มให้ "เพื่อนของฉันอยู่ไหนคะ?" "ดูเหมือนจะกลับกันหมดแล้วครับ" "กลับ..จะบ้าหรือไงเราเพิ่งมาเอง" "ผมให้ขอตรวจบัตรประชาชนก็หนีกลับกันไปเลย ว่าแต่คุณเองคงอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์แล้วใช่ไหมครับ ขอผมดูบัตรประชาชนหน่อย" สาวน้อยทำอะไรไม่ถูกยืนหน้านิ่งเธอกำลังคิดหาทางออก ตอนนี้ค่าใช้จ่ายบนโต๊ะก็น่าจะหลายบาทแถมยังต้องมาตรวจบัตรประชาชนทั้งที่อายุไม่ถึงเกณฑ์ "ร้านเราเคร่งกฎมากเลยนะครับ ถ้าตำรวจรู้ว่าปล่อยให้เด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบปีบริบูรณ์เข้ามา อาจจะเกิดปัญหา ฉะนั้นขอตัวคุณไปโรงพักด้วยนะครับ" พนักงานพูดเสียงเรียบพร้อมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมา "เดี๋ยวนะคะ ถึงขนาดต้องไปโรงพักเลยหรือคะ?!" "ใช่ครับถ้าหากมีใครแจ้งพวกเราก็แย่ ฉะนั้นส่งตัวให้ตำรวจน่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่า" "ขอร้องล่ะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจ พวกเราก็แค่อยากฉลองหลังเรียนจบม. ปลาย แค่นั้นเอง" การเจรจาเหมือนจะไร้ผล พลอยพยายามยกมืออ้อนวอนเพื่อขอความเห็นใจ หมับ "มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือหนาคว้าจับไหล่ของตัวเล็กกระชากเข้ามาใกล้ "พอดีเราเจอเด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์แอบเข้ามาครับ" "เด็กคนไหน..หมายถึงคนนี้หรือเปล่า" "ใช่ครับก่อนหน้านี้มีเพื่อนของเธอด้วยหลายคนเลย" "ถ้าฉันจะขอร้องไม่ให้แจ้งตำรวจล่ะ พอดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กของฉัน" "อ๋อออ ถ้าอย่างนั้นตามสบายเลยครับ ผมต้องขออภัยไม่ทราบจริงๆ ว่าเป็นเด็กของคุณฟิค" พนักงานดูท่าทางเกรงกลัวก้มหัวให้ก่อนที่จะเดินเรียกออกไปโดยไม่สนบินค่าใช้จ่ายของพลอยด้วยซ้ำ ตัวเล็กรีบผละถอยจ้องมองผู้ชายตัวสูงหุ่นล่ำ สายตาของเขาแฝงด้วยบางอย่าง ความหล่อเหล่านี้ทำให้คนรอบข้างจ้องมองอย่างไม่ยอมละสายตา "มาดื่มด้วยกันก่อนสิ ฉันชื่อฟิคนะ เราน่าจะอายุห่างกันหลายปี" ชายหนุ่มโน้มตัวลงเนื่องจากสัดส่วนความสูงห่างกัน "พลอยใสค่ะ ขอบคุณพี่อีกครั้งนะคะที่ช่วย" "ฉันไม่ยอมรับคำขอบคุณเพียงลมปาก" "แล้วพี่ต้องการอะไรคะ..." "เธอ หมายถึงอยากให้เธอมานั่งเป็นเพื่อนดื่มเหล้ากับฉันที่ส่วน VIP วันนี้รู้สึกเหนื่อยอยากผ่อนคลาย" สามสิบนาทีต่อมา หน้าบาร์ "ทำดีมากรับค่าตอบแทนไปสิ" ฟิคยื่นเงินหลายพันบาทให้พนักงานคนหนึ่ง "เล่นใหญ่เลยนะครับคุณฟิค จะให้ถึงขั้นแจ้งตำรวจ ฮ่าๆ แต่เด็กคนนั้นก็น่ารักดี" "ไม่ใช่แค่น่ารัก ยังน่าสนใจมากอีกตั้งหาก หึ"