บนรถ
"เธอไหวหรือเปล่าพลอยใส" สาวน้อยตัดสินใจกลับบ้านพร้อมกับฟิค ซึ่งวันนี้รถติดมาก "ไปอยู่คอนโดฉันสักพักดีไหมเธอจะได้มีเพื่อนคุยด้วย"
"ไม่เป็นไรค่ะหนูอยากกลับบ้าน"
"ช่วงนี้เธออยู่บ้านคนเดียวไม่ใช่หรือไง"
"ฝนบอกหรือคะ"
"เปล่าหรอกแค่เวลากลางคืนฉันขับผ่านไปก็ไม่เห็นรถของแม่เธอจอดอยู่สักวัน"
"บ้านหนูอยู่ซอยตันไม่มีทางผ่านหรอกค่ะ"
พลอยใสจ้องมองผู้ชายที่ขับรถอย่างใจเย็น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเดาทางไม่ออก แต่เท่าที่รู้เขาขับรถมาหาแทบทุกคืน อาจจะด้วยเนื่องจากความผิดที่เคยก่อเอาไว้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเป็นคนเดียวที่ช่วยเหลือ
"แม่เธอไปเที่ยวบ่อยในเมืองบ่อย ถ้าหากโดนจับมาอีกต่อให้เธอมีเงินประกันตัวก็คงยากสักหน่อย" น้ำเสียงห่วงใยของฟิคพูด
"หนูห้ามแม่ไม่ได้หรอกค่ะ แม่บอกให้หนูว่าเรียนหนังสือให้เก่ง ยิ่งเป็นที่หนึ่งได้ยิ่งดี"
"แต่เธอคงจะลำบากหน่อยนะ"
"ทำไมหรือคะ"
"เกรดเฉลี่ยที่ใกล้จะออกเธออ
