ซ่าาา
เสียงฝนกระหน่ำปนกับเสียงสะอื้นร้องไห้ พลอยใสวิ่งฝ่าสายฝนออกไปโดยที่ไม่สนใจอะไร
หัวใจดวงน้อยที่เคยเข้มแข็ง วันนี้กลับหมดเรี่ยวแรงต่อต้าน ไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บปวดตรงไหนก่อนกัน ระหว่างเพื่อนสนิทที่หักหลัง หรือ ผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ
"ฮือออ ฮึก~อือ"
เมื่อถึงป้ายโดยสารก็ทรุดลงร้องไห้อย่างหนัก ชุดเสื้อผ้าถูกน้ำซึมซับจนเห็นเรือนร่างสวยงามที่ซ่อนอยู่ภายใน
สักพักเหมือนกับถูกใครบางคนห่อห่มด้วยเสื้อกันหนาวเพื่อปิดบังความบอบบาง
"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าพลอยใส" ผู้ชายที่น้ำเสียงนุ่มลึกปรากฏว่าเป็นกาย ลูกชายรัฐมนตรี "ร้องไห้มาหรือเปล่าตาแดงๆ"
"กาย ฮือออ เรา...เรา..."
"ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่ต้องเล่า วันนี้แถวบ้านน้ำท่วมคนขับรถก็เลยมาสาย เราขี้เกียจรอด้านใน ก็เลยมานั่งตรงนี้ ดีจังที่เจอพลอยใส"
"ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง ทุกอย่างมันสับสนไปหมด"
แม้ไม่บอกเหตุผลอีกฝ่ายก็รู้ดีว่าตอนนี้สาวน้อยกำลังเจ็บปวดหัว
