“เดี๋ยวผมจะทำกับข้าวให้นะครับ เดือนก่อนผมมาพักที่นี่หลายวัน เอาข้าวสารอาหารแห้งมาตุนไว้เพียบ ไม่ต้องกลัวอด คุณสวมใส่เสื้อผ้าเถอะครับ” เขามาพักเพราะต้องมาทำภารกิจสำคัญที่นี่แบบลับเฉพาะ
“ค่ะ” เธอรับคำ มองตามเขาไป แล้วก็จัดการลุกขึ้นโดยยืนขาเดียว อีกข้างก็กดปลายเท้าเขย่งเอาไว้ไม่ให้ลงน้ำหนักมากไป เธอสอดขาเข้าไปในกางเกงผ้า แต่มันไม่ถนัด แถมปมผ้าถุงก็ยังมาหลุดอีก
“ว้าย!” เสียงร้องของวรัญญาทำให้คนที่เดินเข้าไปในห้องครัวเล็กๆ รีบวิ่งออกมาอย่างตกใจ คิดว่าเธอได้รับอันตรายอะไร
“ว้าย!” เธอร้องอีกรอบดึงผ้าถุงมาปิดทรวงอกอวบอิ่ม เพราะตกใจ เลยเผลอกดเท้าด้านที่เจ็บไปกับพื้น ทำให้ร่างเซ ชีวินรีบถลาไปรับเธอเอาไว้ แต่เขาก็เสียหลักล้มทับเธออย่างไม่ตั้งใจ
ชีวินทาบทับร่างน้อย ใบหน้าฟุบลงกับทรวงอกอวบอิ่มแบบไม่ได้ตั้งใจ เธอกรีดร้อง ดันศีรษะของเขาออกห่าง หน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู
“ขอโทษครับ” เขาผ
