สามวันต่อมา
เซียนอีก็ยังไม่ได้กลับเรือนของตน นางยังคงอยู่ดูแลสามีอย่างที่เคยกล่าวไว้ คอยเปลี่ยนผ้าพันแผลและใส่ยาให้เขา ที่สำคัญคือนางนอนที่นี่ทุกคืน และคนที่เคยเอ่ยว่าจะไม่ร่วมเตียงกับนางอีก ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะไล่ฮูหยินของตนอย่างที่เคยพูดเลย
เขายังคงปล่อยให้ภรรยาตัวน้อยนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอนในยามค่ำคืนราวกับเป็นเจ้าของห้องเสียเอง
และเรื่องราวเหล่านี้เหยาซูรับรู้ทุกอย่าง…
ภายในเรือนหลังขนาดเล็กของจวนรับรอง
ยามนี้ร่างอรชรของอนุคนงามกำลังเดินวนไปมาอย่างร้อนใจ หลังจากได้ยินข่าวระคายหูอีกครั้งในค่ำวันนี้
“คนของท่านพ่อเดินทางมาถึงหรือยัง” เอ่ยถามสาวใช้ที่คอยเป็นธุระจัดการเรื่ิองราวต่าง ๆ ให้
“ถึงแล้วเจ้าค่ะ ยามนี้รอฟังคำสั่งจากนายหญิงเล็กอยู่ที่เรือนนอกเมือง ท่านต้องการให้ลงมือเมื่อใดก็สั่งได้เลยเจ้าค่ะ”
“ดี! เช่นนั้นข้าจะหาโอกาสหลอกล่อนางออกไปนอกจวน คนของเราจะได้ลงมือสะดวก” เอ่ยจบย
