จากนั้นการต่อสู้อันน่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น และมันได้ทำให้ทุกคนได้ประจักษ์แก่สายตาแล้วว่า ไป่เซียนอีนางไม่ได้โอ้อวดกล่าวเกินจริงเลยสักนิด นางต่อสู้เป็น ที่สำคัญคือเก่งมากด้วย
โจวเสิ่นโหวได้แต่ยืนนิ่งไม่แม้แต่จะขยับไปช่วยฮูหยินของตน หรืออาจเป็นเพราะเขากำลังเพลินกับท่วงท่าอันอ่อนช้อยของนาง ที่มันรวดเร็วไม่ต่างจากสายลมที่พัดวูบมา จนไม่อาจจับต้องได้
เขาและคนสนิทได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวลงคอกับภาพเบื้องหน้า และไม่กี่อึดใจต่อมา โจรชั่วนับสิบก็ล้มตายเกลื่อนพื้นอย่างน่าอนาถ สร้างความหวาดหวั่นให้กับกลุ่มของโจวเสิ่นโหวอยู่ไม่น้อย
“ที่นางเคยบอกว่าสามารถเอาชีวิตข้าได้มันจริงสินะ” เขาพึมพำแผ่วเบา ก่อนจะเผลอก้าวถอยหลังเมื่อร่างอรชรเดินตรงเข้ามาหา เนื้อตัวนางมีแต่คราบโลหิตเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด
“กลัวหรือ? ข้าบอกแล้วว่าไม่ทำอะไรท่าน ตราบที่ท่านโหวไม่คิดทำร้ายผู้อื่น โดยเฉพาะแม่ทัพหลี่ อ้อ!... ที่ข้าห้ามมิ
