บทที่ 22
ความผิดหวัง
“เกรซ!”
นิรุตน์มองหน้าลูกสาว แล้วหันไปมองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่กำลังโอบกอดเธอ เรย์ค่อยๆ ปล่อยมือจากไหล่เกรซเมื่อรู้ว่าชายสูงวัยตรงหน้าเป็นพ่อของเธอ
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้!” เขาพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความผิดหวังและเจ็บปวดในสิ่งที่เห็นตรงหน้า
เด็กสาวเดินก้มหน้าออกมาจากลิฟต์อย่างเชื่องช้าตอนนี้เริ่มมีน้ำตาหยดลงไปบนพื้น เรย์เดินตามเธอออกมา
“เกรซ” ชายหนุ่มร้องเรียกแฟนสาว
เธอชะงักเล็กน้อยแล้วเดินต่อ
“คุณพ่อครับ ผมขอโอกาสอธิบาย”
นิรุตน์เดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มตรงหน้า
“แกไม่มีสิทธิ์มาอธิบายอะไรทั้งนั้น ชั้นไม่แจ้งข้อหาพรากผู้เยาว์ก็ดีแค่ไหนแล้ว” เขาขบกรามแน่นพูดด้วยเสียงแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความโกรธแบบเลือดขึ้นหน้า
“ต่อไปนี้แกอย่ามาให้ชั้นหน้าอีก ไม่งั้นแกตายแน่”
“ผมรักเกรซ เรารักกัน”
“รักเหรอ แกรู้เหรอว่าความรักมันเป็นยังไง ถ้าแกรักเกรซจริงแก
