บทที่ 31
Badguy นายมันโคตรร้ายจริงๆ
เกรซตกใจมากที่หันมาเจอชายหนุ่มตัวสูงยืนอยู่ตรงหน้า
“พี่เรย์”
“ตกใจเหรอ”
ชายหนุ่มค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ จนหญิงสาวต้องเดินถอยหลังไปชิดกับขอบสระ เรย์เอามือสองข้างคร่อมเธอกับขอบสระไว้จนหมดสิทธิ์หลีกหนี
“พี่เรย์ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“ทำไมหล่ะ อย่างกับไม่เคยอยู่ใกล้กัน” เขาโน้มลงไปกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
“พี่ทำแบบนี้ทำไม ปล่อย” เกรซพลักอกชายหนุ่มออกก่อนพยายามขึ้นจากสระน้ำ แต่มือใหญ่เร็วกว่าเขารีบคว้าเอวเธอไว้
เขาดึงเธอลงมาในสระน้ำอีกครั้งพลางกอดเธอไว้จากด้านหลัง เกรซดิ้นรนออกจากอ้อมกอดนั่นแต่ชายหนุ่มกับกอดไว้แน่นกว่าเดิมพลางกระซิบที่ข้างหูเธออีกครั้ง
“เกรซไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ พี่คิดถึงเกรซมากนะ”
“แต่การกระทำของพี่มันไม่เหมือนคนที่คิดถึงกันหรอกนะ”
“พี่ขอโทษ เพราะคิดถึงไงพี่ถึงพยายามเข้าหา”
เขากอดเธอแน่นพลางซบลงไปที่ไหล่มนจนทำให้หญิงสาวค่อยๆ สงบลง เธอหันหน้า
