บทที่ 30
ตกใจเหรอ
“ยังมีเวลา ชั้นตัดชุดให้แกสองวันก็เสร็จแล้ว” วิเวียนยืนเอามือท้าวบนโต๊ะทำงานของคุณหมอสาว เธอแวะมาขอร้องเกรซให้ช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวของพิม
“พิมเค้าอยากให้แกยืนเคียงข้างในวันสำคัญนะ ทำเพื่อยัยพิมเหอะ” วิเวียนอ้อนวอน
“ค่ะ คุณผู้จัดการใหญ่ แกยังเจ้ากี้เจ้าการไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“ดีมากค่ะคุณหมอคนสวย ชั้นจะถือว่าเป็นคำชมจากแกละกัน”
“เดี๋ยววันศุกร์นี้ชั้นไปรับแกที่บ้านนะ ชั้นหล่ะอยากเจอหลานใจจะขาด….เอ่อ….ว่าแต่..พ่อกับแม่แกจะไม่ว่าใช่มั้ย”
“เกรซบอกท่านแล้ว พวกท่านเองก็คิดถึงวิเวียนกับพิมนะ”
ตอนที่พ่อของเธอรู้เรื่อง นิรุตน์คิดว่าพิมกับวิเวียนรู้เห็นเป็นใจจึงให้เลิกคบ เกรซต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะอธิบายให้พ่อเข้าใจว่าเพื่อนทั้งสองคนไม่ผิด ทั้งสองช่วยเตือนเกรซแล้ว แต่เธอเองที่ทำตัวแบบนั้น
“จะว่าไปก็เหงาอยู่นะ ยัยพิมก็กำลังจะแต่งงาน แกก็มีลูกแล้ว ชั้นนี่สิหยากไย่เกาะหมดแล้ว”
