บทที่ 37
สิ่งที่กลัวที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้นเด็กชายตื่นนอนแต่เช้า เขารบเร้ามารดาให้ไปส่งที่ชายหาดเพราะสัญญากับคุณลุงไว้ว่าจะไปเล่นน้ำทะเลด้วยกันอีก เกรซทนการรบเร้าไม่ไหวจำต้องเดินมาส่ง เด็กน้อยรีบวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้ผ้าใบอย่างคิดถึง
“คุณลุงรอนานไหม”
“ไม่นานครับ ไปเล่นน้ำกันมั้ย”
“ครับ” ชายหนุ่มอุ้มลูกชายขึ้นแล้วพาวิ่งลงทะเล
“ชั้นเห็นมานั่งคอยตั้งแต่หกโมง” วิเวียนพูดขณะเดินถือจานอาหารเช้ามาให้เพื่อนสาว
“ค่อยๆ ไป ไม่ต้องรีบหรอก ชั้นรู้ว่ามันไม่ง่าย”
“.......”
“รอบข้างแกน่ะ มีแต่คนรักแล้วก็หวังดีนะ” วิเวียนพยักหน้าไปทางเรย์และลูกชาย
คาลอสเดินมาพร้อมพอสทั้งสองนั่งร่วมโต๊ะกับสองสาว เกรซช่วยตักอาหารเช้าให้คาลอส พวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนาน คาลอสเองเมื่อถอยห่างออกมาจากเกรซแล้วมันช่วยทำให้เขาผ่อนคลายมากขึ้น ไม่ต้องคอยทำให้เธอประทับใจตลอดเวลา หญิงสาวจึงไม่รู้สึกอึดอัดเหมื
