"แล้วการที่กูไม่ไปอยู่คอนโดและมาอยู่หอเล็กๆ เพราะมึงไม่มีเงินเช่าคอนโดคือมันไม่ได้แปลว่ากูเป็นห่วงมึงเลยใช่ไหมแก้ม?"
ฉันมองซันเดย์ด้วยความตกใจเมื่อซันถามพร้อมกับเดินเข้ามาหาอย่างไม่พอใจแถมสายตายังดุดันจนน่ากลัว
"จริงๆ กูจะไปอยู่เหมือนไททันก็ได้แก้มแต่เพราะแม่ขอไว้เพราะแม่ห่วงมึงแต่ดูตอนนี้ดิ รู้งี้กูไม่น่ามาอยู่ที่นี่แต่แรกหรอก"
"ขอโทษแล้วกันนะซัน ขอโทษที่ทำให้ชีวิตซันต้องวุ่นวาย"
"ใช่ไง มึงอ่ะวุ่นวายแต่ไหนแต่ไรแล้วกูจะไปไหนจะทำอะไรกูก็ต้องรอต้องถามมึง แต่ตอนนี้มึงมาบอกว่ากูไปยุ่งเรื่องของมึงเนี่ยนะ..ตลกว่ะ"
ซันถามกลับพร้อมกับเสยผมมองฉันขณะที่ฉันก็ทำได้แต่กำมือมองเขาเพราะฉันเถียงไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันทำให้ซันต้องลำบากมาตลอดจริงๆ
"มึงพูดเองนะว่าไม่ให้กูยุ่งอ่ะ"
"การที่แก้มมีแฟนมันมากไปเหรอซัน..แก้มจะคบใครไม่ได้เลยเหรอ?"
ฉันถามซันเดย์พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้าขณะที่ซันก็มองฉัน
