เย็นวันนี้ก็เป็นอีกวันที่อาทิตย์ได้ร่วมโต๊ะอาหารกับยายมาลี
“ พ่ออาทิตย์ ” หญิงชราที่หลงดีใจเมื่อเห็นชายหนุ่มมาส่งหลานสาวก็เอ่ยทักขึ้น
“ สวัสดีคับคุณยาย ” อาทิตย์ที่ลงจากรถแล้วก็ยกมือไหว้ทักทายหญิงชราทันที
“ สวัสดีจ๊ะลูก ” หญิงชราทักทายกลับไป
“ มาเช้า มาเย็นเลยนะคะคุณผู้หญิง ” เป็นแม่บ้านอย่างสายใจที่เอ่ยกระชิบเบาให้ได้ยินกันแค่ 2 คนกับคุณผู้หญิงของเขา
“ ยายลืมพลอยไปแล้วหรอค่ะ ” พลอยใสที่ยืนอยู่นานแต่ยายกลับไม่ทักเธอเลยดันไปทักคนตัวสูงที่ยืนข้างๆนี่สิ อดไม่ได้ที่จะยู่หน้าใส่อย่างไม่จริงจังนัก
“ ทำไมยายจะไม่ทักละลูก หลานสาวยายทั้งคนน่ะ เรียนเหนื่อยมั้ยลูก ” หญิงชราถามหลานสาวไปเพราะเกรงหลานสาวจะน้อยใจ มือที่เหี่ยวไปตามวัยยกขึ้นมาลูบหัวหลานสาวด้วยความเอ็นดูอยู่ไม่น้อย
ฟอดดด !!!
เสียงจมูกเล็กจรดไปที่แก้มเหี่ยวๆของผู้เป็นยายด้วยความรักใคร่ การหอมแก้มยายเป็นกิจวัตรประจำวันของพลอยใสมาตั้
