วิศวะแสนร้ายกับสาวน้อยแสนรัก

กลับบ้านด้วยกัน

16:30 น.

“ โห อาจาร์ยโหดมาอะ ปล่อยพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกินสักนาที ฉันนะง่วงก็ง่วง เหนื่อยก็เหนื่อย ”เพียงฟ้ายู่หน้าหลับหูหลับตาบ่นแต่มันก็เหนื่อยจริงๆแหละ 2 ชม. เต็มที่นั่งเรียน

“ ปะ !!! เรากลับบ้านกันเถอะ ” รินเอ่ยชวนเพื่อนทั้ง 2

“ วันนี้แกกลับยังไงเอารถมามั้ย ” เพียงฟ้าเอ่ยถามรินลดาขึ้น

“ คงต้องเรียกรถกลับนะเมื่อเช้าฉันมากับพี่ชายนะ เขาผ่านทางนี้เลยขอติดรถมาด้วย ”

“ งั้น ฉันไปส่ง แกละพลอยรถที่บ้านมารับมั้ย ” เป็นเพียงฟ้าที่หันไปถามพลอยใสขึ้น

“ อะ เออ ”

“ ไม่ต้องเกรงใจหรอกบ้านเราก็ไปทางเดียวกันกลับกับฉันนี่แหละเดี๋ยวฉันไปส่งเอง กลับด้วยกันสนุกดีออก ” เพียงฟ้าที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็ตัดสินใจให้ทุกคนเสร็จสับ

“ ไม่เป็นไร พวกเธอกลับเถอะวันนี้ฉันกลับกับพี่อาทิตย์นะ ”

ห๊ะ !!! ห๊ะ !!!

เพียงฟ้าและรินลดาพร้อมใจกันประสานเสียง บวกกับอาการงุนงงว่า พลอยใสกับอาทิตย์ไปสนิทกันตอนไหน ยังไง ทำมัยถึงต้องไปส่งกันด้วย

ทั้ง 2 ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยนาน

“ นี่แกไปสนิทกับพี่เขาตั้งแต่ตอนไหน ?”

“ ทำมัยเขาต้องไปส่งแกยัยพลอย ?”

“ มีอะไรที่ฉันกับยัยรินยังไม่มีรู้ ?” เพียงฟ้าเอ่ยถามด้วยความอยากรู้จนพลอยใสเองก็ไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไงเพราะเธอเองก็ไม่เข้าใจอาทิตย์เหมือนกัน

“ ฟังฉันก่อน มันไม่มีอะไรเลย ”

“ พี่เขาแค่ขอช่องทางติดต่อฉัน ฉันก็ให้ไป ”

“ เขาเลยทักมาถามกลับบ้านยังไง ”

“ ฉันบอกวันนี้จะเรียกรถกลับ เขาก็แค่อาสาจะไปส่งแค่นั้น ” พลอยใจตอบเพื่อนไปเท่าที่ตัวเองเข้าใจแต่แล้ว

“ ไม่อะ ไม่ใช่แค่นี้แน่ๆ พี่อาทิตย์ใครๆก็รู้ว่าเขาไม่เล่นกับผู้หญิงคนไหนในมหาลัยเลย ”

“ เขาออกจะถือตัว ไม่สนใจโลก ไม่สนใจคนเหมือนที่พี่เมฆบอกนั่นแหละ ” เพียงฟ้าค้านขึ้นเพราะอาทิตย์เป็นคนแบบนั้นจริงๆ

“ จริง ฉันเห็นตอนนั่งกินข้าวเขาไม่สนใครเลยนะ ”

“ แต่ที่ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เชื่อสายตาตัวเองคือ พี่อาทิตย์ให้แกนั่งใกล้เขา ” รินลดาที่ยืนฟังเงียบๆอยู่นานเอ่ยขึ้น

“ ฉันว่า เขาต้องชอบแกแน่เลยยัย พลอย ”

กรี๊ด !!!!!!

“ ต้องใช่แน่ๆ ” เพียงฟ้าที่พูดเองเออเองร้องกรี๊ดด้วยความดีใจแทนเพื่อนสาวของตัวเอง

“ บ้า ไม่ใช่หรอก เขาจะมาชอบฉันได้ยังไง เพิ่งจะเจอกันครั้งแรกเองพอๆเลิกคุยเลิกสงสัยกลับบ้านกันได้แล้วเดี๋ยวรถติด” พลอยใสพูดดักเพื่อนทั้ง 2 ก่อนที่ทั้ง 2 จะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้

“ แหม๋ ๆ กลัวรถติดหรืออยากจะกลับบ้านกับพี่อาทิตย์กันแน่ ย่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” เพียงฟ้าอดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนตัวเอง

รินลดาและพลอยใสได้แต่ส่ายหัวให้กับความช่างคิด ช่างจินตนาการของเพื่อนทั้ง 3 พากันเดินไปรอลิฟท์ที่เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียนของเด็กปี 1 ทำให้ในลิฟท์คนแน่นเป็นปลากระป๋อง

เมื่อลงมาชั้นล่างเดินออกมาจากลิฟท์เหล่านักศึกษาทั้งชายและหญิงต่างก็ต้องตกใจโดยเฉพาะสาวๆที่กรี๊ดกร๊าดกันเป็นอย่างมากเมื่อเห็น อาทิตย์ที่ยืนอยู่ ทุกคนต่างสงสัยว่าใครคือคนที่หนุ่ม Top 1 ของมหาลัยมายืนรอ

อาทิตย์เมื่อเห็นพลอยใสกับเพื่อนก็รีบเดินเข้าไปหาเขาไม่ได้สนใจใครที่มองมาด้วยสายตาสงสัยนั้นเพราะคนเดียวที่เขาสนใจ คือ สาวน้อยตรงหน้านี่ต่างหาก

“ มารอนานแล้วหรอค่ะ ” พลอยใสเอ่ยถามขึ้นด้วยความเกรงใจเพราะเธอมัวแต่คุยกับเพื่อนเป็นนานสองนาน

“ ไม่นานเฮียเพิ่งมานะ ”

เฮีย !!! เฮีย !!!!

เป็นอีกครั้งที่เพียงฟ้าและรินลดาอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจทั้ง 2 ตกใจเป็นอย่างมากกับสรรพนามใหม่ที่รุ่นพี่หนุ่มแทนตัวเองกับเพื่อนสาวของตน

พลอยใสทั้งเขิล ทั้งอายเพื่อนตัวเองจากใบหน้าเนียนใสขึ้นสีแดงระเรื่อให้ได้เห็น อาทิตย์ที่เห็นก็ยกยิ้มมุมปากกับความน่ารักของคนตรงหน้า เขารู้ เข้ารู้ว่าเธอเขิลอายเพื่อนและเขาก็ตั้งใจที่จะแทนตัวเองแบบนี้ให้เพื่อนของเธอได้ยิน

“ จะกลับกันเลยไหม ” อาทิตย์ถามขึ้นหลังจากเห็นคนตัวเล็กอายจนหน้าดำหน้าแดงเป็นลูกตำลึงจนอยากดึงเข้ามากอดเพื่อปลอบโยนความเขินอายของคนตัวเล็ก

“ อะ เออ !! กะ กลับเลยก็ได้ค่ะ ”

“ งั้นพี่กลับก่อนนะ ” อาทิตย์ไม่ลืมที่จะเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองของคนตัวเล็ก

“ คะ ค่ะ สวัสดีค่ะพี่อาทิตย์ ” เพียงฟ้าและรินลดาต่างยกขึ้นไหว้อาทิตย์กันพัลวันเพราะยัง งง เป็นไก่ตาแตกไม่หาย

ทั้ง 2 เดินแยกมาจากเพื่อนหมายจะเดินไปที่จอดรถของคณะวิศวะก็ต้องหยุดเดินกับเสียงเรียกที่ดังมาจากข้างหลัง

“ เฮ้ย ไอ้อาทิตย์กูถึงว่า อาจารย์ปล่อยปุ๊บรีบออกมาปั๊บเลยนะมึง มึงจะพาน้องพลอยของกูไปไหน ” เมฆเอ่ยขึ้นหมายจะแกล้งไอหมาหวงก้างตรงหน้า

“ เสือก ” อาทิตย์เองก็หมั่นไส้เพื่อนตัวเองเช่นกันมีหน้ามาบอกน้องพลอยของกู ได้แต่คิดในใจไอ้สัดวันนี้กูฝากไว้ก่อน

“ น้องพลอยกลับกับพี่ไหม พี่ไปส่ง ” เมฆก็ยังไม่ลดละความพยายามเขาแค่อยากแกล้งให้ไอ้อาทิตย์มันหัวร้อนเล่นๆ

“ ปะ พลอยกลับ รำคาญหมาแถวนี้ ” อาทิตย์ไม่พูดเปล่าคว้าข้อมือเล็กของพลอยใสเดินไปที่รถตัวเองที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที พลอยใสได้แต่เดินตามมาด้วยความงุนงง

“ ไอ้ห่าอาทิตย์ มึงด่ากูเป็นหมาหรอว่ะ ” เมฆเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโดนด่าก็ได้แต่ตะโกนตามหลังเพื่อนออกไป

“ หึ ” พายุหัวเราะในลำคอแล้วก็เดินทิ้งเมฆไปอีกคน

“ ไอ้เพื่อนเวน ” เมฆยืนพึมพำคนเดียวหลังจากโดนเพื่อนด่า

•

•

•

•

“ บ้านอยู่ซอยไหนบอกทางพี่มา ” อาทิตย์ถามขึ้นหลังจากนั่งเงียบมานาน

“ ออค่ะ ซอย xxx ค่ะ ”

“ บ้านพี่อาทิตย์ก็อยู่แถวนี้หรอค่ะ ”

“ พี่พักอยู่คอนโดนแถว xxx ”

“ ดีจังเลยนะคะไม่ไกลจากมหาลัย ไม่ต้องตื่นเช้าพลอยนี่สิต้องตื่นเช้าทุกวัน ” พลอยใสยู่หน้าบอกให้คนพี่ฟังตามประสา อาทิตย์ที่เห็นแบบนั้นก็นึกเอ็นดูคนตัวเล็กเป็นอย่างมาก ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้เขาได้แต่คิดในใจ

“ บ้านหลังข้างหน้านั่นใช่มั้ย ” เขาที่สังเกตุเห็นบ้านหลังใหญ่หลังเดียวที่ตั้งอยู่ในซอยนี้จึงเอ่ยถามขึ้น

“ ใช่ค่ะ ”

“ เราอยู่กับใครหรอ ” อาทิตย์ถามขึ้นเพราะเขาเองก็อยากรู้เรื่องราวของคนตัวเล็กอยู่ไม่น้อย

“ พลอยอยู่กับคุณยายค่ะ ” พลอยใสตอบแค่นั้นอาทิตย์ก็ไม่คิดจะถามอะไรต่อ

เอี๊ยดดด !!!!

เสียงรถสปอร์ตคันหรูขับเขามาจอดในบ้าน ยายมาลีที่นั่งรอหลานสาวเพียงคนเดียวอยู่รีบเดินออกมาเพราะคิดว่าหลานสาวคงกลับมาแล้ว

เมื่อออกมาเห็นรถที่แปลกตาไปก็ งง อยู่ไม่น้อยแต่ความงุนงงนั่นก็จางหายไปเมื่อเห็นหลานสาวของตนลงมาจากรถพร้อมกับชายหนุ่มสูงโปรง รูปร่างหน้าตาดีลงมาจากรถด้วยเช่นกัน