06:00 น.
โอ้ยยยยย !!!!!
ขณะที่หญิงสาวกำลังจะลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่ของตัวเองอยู่นั้นเมื่อสองเท้าเล็กแตะลงบนพื้นเสียงร้องสะดุ้งของเธอก็ดังขึ้น เพราะความเจ็บแสบตรงใจกลางสาวของเธอ
“ เจ็บขนาดนี้จะเดินขาถ่างไหมนะ ” พลอยใสพึมพำกับตัวเอง พลางลองเดินและดูสภาพของตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องนอน
“ งื้อ แสบไปหมดเลย เฮียนะ เฮียไหนบอกไม่เจ็บ ” ไม่พอเธอยังพึมพำไม่ถึงคนที่ทำให้เธอเจ็บแสบอยู่นั่น อย่างนึกโมโห ไหนบอกไม่เจ็บหลอกกันใช่ไหม
“ ตอนเอามันก็มันส์อยู่หรอก พอเสร็จกิจจิตตกซะนี่ ”
“ ตายแน่ๆแกยัยพลอยเอ่ย เดินสภาพนี้จะมีหน้าไปเจอใครเขาได้ ”
พลอยใสที่อดสูให้กับสภาพเช้านี้ของตัวเองพึมพำหนักไม่อยากไปเรียน ไม่อยากไปไหน
กริ้ง !!!!!
เสียงมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงดังขึ้น
เฮียอาทิตย์ : ตื่นรึยังครับเมีย
เฮียอาทิตย์ : ตื่นไหวไหม
เฮียอาทิตย์ : เจ็บรึป่าว
พลอยใส : “ ………”
พลอยใสเงียบเธอไม่รู้
