วันถัดมา
"เจ้าขาคิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ ยังไม่อยากกลับเลย" เสียงเล็กของเจ้าขาเอ่ยขึ้นอย่างงอแง ขณะที่ทั้งสี่คนกำลังยืนกันอยู่บริเวณประตูส่งผู้โดยสารของสนามบินจังหวัดแม่ฮ่องสอน
"แม่ก็คิดถึงน้องเจ้าขาเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้น้องเจ้าขากลับไปตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองก่อนนะ" วรรณดีเอ่ยบอกลูกสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู
"ค่ะ เจ้าขาจะตั้งใจเรียน"
"เก่งมากลูกสาวแม่ อย่าลืมกินข้าวเยอะ ๆ ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก แม่เป็นห่วงน้องเจ้าขาทุกวันเลย" วรรณดีใช้มือลูบศีรษะของลูกสาวตัวเองอย่างทะนุถนอม จากนั้นเธอก็เลื่อนสายตาที่แสนอ่อนโยนหันไปมองพายุและพูดว่า
"พายุ แม่ฝากดูแลน้องเจ้าขาด้วยนะจ๊ะ น้องเป็นผู้หญิงอยู่ห่างไกลจากครอบครัว แม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้"
"ได้เลยครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ" พายุตอบออกมา พอเจ้าขาได้ยินแบบนั้นก็อดที่จะยกยิ้มขึ้นตามไม่ได้
"เจ้าขารักพ่อกับแม่นะคะ อยู่บ้านดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
