“ผู้หญิงคนนั้นคือแขนภาเหรอ ฉันก็เห็น แต่ว่าเห็นด้านหลังเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร”
ไวกูรณ์พูดขึ้นบ้างเมื่อคลายปมปัญหาว่าผู้หญิงที่แอบขึ้นเขาไปเป็นแขนภานี่เอง เขายอมรับเลยว่าอินทราเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มาก ไม่ยอมปริปากบอกเรื่องอะไรกับเขาเลย เพียงแต่ขอร้องให้เขาพาภวัตมาหา และสอบถามความคืบหน้าของทางสุทธนนท์ เพราะตอนนี้ทุกอย่างยังเงียบอยู่ อินทราจึงไม่บุ่มบ่ามทำอันใด
“แกเล่ามา ตอนที่ไอ้ผามันปล่อยแกหนีไป มันเป็นยังไงกันแน่”
“ตอนนั้นผมแกล้งทำเป็นหนีไปตามคำสั่งของนายหัว ไอ้ผาเองก็คงไม่รู้ว่านายหัวเป็นคนวางแผนกดดันให้มันเป็นคนแอบมาปล่อยผม อยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ปิดหน้าปิดตามาหลอกล่อให้ผมตามไป”
“แล้วไงต่อ?”
“พอผมหนีไปก็เจอคุณเขมกำลังเอาปืนจ่อหัวนายหญิง กำลังจะยิงนายหญิงทิ้งที่หน้าผา สาลี่ก็อยู่ด้วย”
“ตอนนี้สาลี่ถูกจับตัวไปขายชายแดน อรบอกฉันแล้ว”
ภวัตพูดอย่างแค้นจัด
“ใช่ ไอ้สายันต์มันทำเลวหลายอย่าง
