“แกหายไปไหนมา” เสียงกัมปนาทของสามีที่นอกบ้านทำให้อรนภัสรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ “ผมไปนอนบ้านเพื่อนมา” ภูวดลตอบพี่ชายอย่างเหนื่อยใจ “บ้านตัวเองไม่มีอยู่หรือไง ถึงต้องไปนอนบ้านคนอื่น” ภวัตพูดอย่างเหลืออด เพียงแค่ภูวดลไปเรียนวิทยาลัยการอาชีพแทนที่จะเรียนสายสามัญ และสอบเข้ามหาวิทยาลัยดังที่เขาวาดหวังเอาไว้ ก็ทำให้เขาผิดหวังมากพอแล้ว นี่ไปเรียนสายช่างไม่พอยังคบเพื่อนเกเรอีก “ก็บ้านตัวเองมันไม่น่าอยู่นี่นา” “ไอ้ภู!” ภวัตโมโหจัดมองหน้าน้องชายเขม็ง ภูวดลรู้สึกกดดันที่พี่ชายคาดหวังกับเขาสูงมาก เขาอยากทำตามความชอบของตัวเองมากกว่าโดนบังคับ “พี่วัตเป็นอะไร แค่เห็นหน้าผมก็ด่าเอาด่าเอา แล้วแบบนี้จะให้ผมอยู่บ้านได้ยังไง!” ภูวดลสาดอารมณ์ใส่พี่ชาย “เป็นเพราะแกทำตัวแบบนี้ไง อาทิตย์นี้แกผลาญเงินไปเท่าไหร่” “ผมจะหามาคืนพี่แน่นอน ตอนนี้เพื่อนผมเดือดร้อน ผมเลยต้องช่วย” “หึ! ดีนะ แกยังหาเงินเองไ