ตอนที่ 3 พอใจหรือยังคะ
1476 Words
หลังจากที่ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว มิชาก็รีบเดินเข้าไปในห้องเพื่อจะไปเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูป
"มีแต่น่ากินทั้งนั้นเลย ทำไมฉันเก่งแบบนี้เนี่ย" เธอมองอาหารที่วางเรียงรายกันอยู่อย่างสวยงามด้วยความภาคภูมิใจ เพราะตัวเองเป็นคนทำทุกอย่าง โดยมีแฟนหนุ่มเป็นลูกมือ
"ช่วยเป็นนายแบบให้หน่อยได้ไหม"
"ไม่เอาครับ ผมไม่ชอบ" ณภัทรพูด ซึ่งพอหญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าบึ้งใส่ และแทนที่เขาจะยอมให้เธอถ่ายรูปดี ๆ แต่เขากลับแย่งโทรศัพท์ที่เธอถืออยู่เอาไปถือไว้แทน
"เอาไปทำไม ฉันถ่ายรูปอาหารยังไม่เสร็จเลย"
"ผมขอถ่ายให้มิดีกว่าครับ เชิญนั่งครับเบบี๋ของผม" ณภัทรเดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้ ซึ่งเธอก็ยอมนั่งลง พร้อมกับโพสต์ท่ากับจานอาหารตรงหน้า
"ถ่ายสวย ๆ นะ" เธอกำชับ
"ได้เลยครับ" ณภัทรก็ถ่ายมุมโน้นมุมนี้ จนได้มาหลายรูป เขาจึงคืนโทรศัพท์ให้กับเจ้าของ "ลองเอาไปดูครับ"
มิชารับโทรมาเปิดดูรูปที่แฟนหนุ่มถ่ายให้ โดยพอเลื่อนดูรูปจนครบแล้ว เธอก็พอใจมาก จึงเลือกรูปที่ดีที่สุดโพสต์ลงโซเชียลมีเดียของตัวเอง
"ผมว่าเรากินข้าวดีกว่าครับ เดี๋ยวต้มจืดจะเย็นก่อน จะไม่อร่อยนะ"
"อืม" หญิงสาวทำตามที่แฟนหนุ่มบอก โดยวางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะ พร้อมกับลงมือทานอาหารตรงหน้า
"กินเยอะ ๆ นะ" มิชาตักอาหารไปวางไว้บนจานของแฟนหนุ่ม ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มให้ เธอก็ยิ้มให้เขาเช่นกัน
"มัวแต่ยิ้ม กินได้แล้วครับ"
"นายก็เหมือนกันนั่นแหละ บอกแต่คนอื่น" เธอพูด พร้อมกับตักข้าวไปจ่อที่ปากณภัทร ซึ่งเขาก็ยอมกิน
ครืด! ครืด!
แต่ระหว่างที่กำลังจะป้อนตัวเอง โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ด้านข้างก็ดังขึ้นมา เธอจึงวางช้อนลง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นี่ณภัทรก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอพอดี
"ใครโทรมาเหรอครับ"
"น้อง 'ไทม์' น่ะ" น้องไทม์ที่เธอพูดถึง คือหลานรหัสของเธอเอง "ขอรับสายนะ กลัวน้องเขามีธุระ"
"ครับ"
โดยพอแฟนหนุ่มเธอพูดแบบนั้น มิชาก็กดรับพร้อมกับเปิดสปีกเกอร์โฟนเพื่อให้อีกคนที่นั่งมองอยู่ได้ยินด้วย
"ว่าไงคะน้องไทม์"
(สวัสดีครับพี่มิชา ขอโทษที่โทรมารบกวนเวลาพักพี่นะครับ)
"ไม่เป็นไรค่ะ แต่น้องไทม์โทรหาพี่ทำไมคะ"
(คือว่าอาจารย์เมธาวีนัดสอบครับ แล้วยากมากเลย อาจารย์บอกว่าถ้าไม่เข้าใจตรงไหนสามารถสอบถามรุ่นพี่ที่เรียนก่อนได้ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยรู้จักรุ่นพี่คนอื่นเลยนอกจากพี่มิ)
"จะให้พี่ช่วยติวใช่ไหม"
(ใช่ครับ พี่มิสะดวกไหม)
"วันไหนเหรอคะที่จะให้พี่ช่วยติว"
(พรุ่งนี้ได้ไหมครับ พี่มิว่างไหม)
"ว่างค่ะ พรุ่งนี้พี่เลิกตอนเที่ยง" เธอตอบปลายสาย และเป็นจังหวะที่เงยหน้าขึ้น ก็เห็นณภัทรนั่งหน้าบึ้งอยู่ เธอจึงรับรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่ชอบใจ จึงลุกขึ้นพร้อมกับเดินมานั่งลงตักของเขา แล้วซบหน้าลงที่อกหนา
(ดีจัง ผมยิ่งกลัวว่าพรุ่งนี้พี่จะไม่ว่าง เพราะวันมะรืนก็จะสอบแล้ว)
"....."
(งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ เจอกันพรุ่งนี้)
"ค่ะ" มิชาพูดตอบกลับและกดตัดสาย พร้อมกับวางโทรศัพท์ลงโต๊ะทานข้าว
"ทำไมหน้าเป็นแบบนี้"
"จะไปติวให้มัน มิถามผมยังครับ"
"พะ...พูดไม่เพราะเลย ทำไมถึงเรียกหลานรหัสฉันว่ามันด้วยเล่า~" เธอเงยหน้าจ้องแฟนหนุ่ม แล้วใช้มือบีบแก้มนุ่มของเขาไปมาด้วยความมันเขี้ยว ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่ายหน้าไปมาจนมือหลุด แต่เธอก็ยังยื่นไปบีบแก้มเขาใหม่
"น้องเขาขอความช่วยเหลือ แถมฉันกับน้องยังอยู่สายรหัสเดียวกัน มีอะไรก็ต้องช่วยกันสิ"
"แต่ผมไม่ชอบ ถ้าหลานรหัสมิเป็นผู้หญิงผมจะไม่ว่าอะไรเลย"
"ถ้าหึงก็ไปเฝ้าฉันสิ ฉันจะติวให้น้องไทม์ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะของฉัน"
"แต่พรุ่งนี้ผมเลิกบ่ายสอง แถมยังติดพรีเซนต์งานต่ออีก"
"มันไม่มีอะไรจริง ๆ แค่ติวข้อสอบให้น้อง"
"งั้นตอนอยู่กับหลานรหัสมิ มิช่วยคอลหาผมได้ไหมครับ" พอได้ยินคำพูดของแฟนหนุ่ม เธอก็ถอนหายใจออกมาพรืดยาวกับความขี้หึงของเขา แต่ก็ยอมพยักหน้าเพื่อสื่อว่าจะทำตามที่เขาต้องการ
"ก็ได้ พอใจหรือยังคะ"
"ครับ"
"โอเค งั้นฉันกลับไปนั่งที่ตัวเองดีกว่า นายจะได้กินข้าว" เธอบอกแฟนหนุ่ม แต่พอจะลุก คนที่เธอนั่งตักอยู่กลับกอดกระชับแน่นกว่าเดิม ทำให้เธอไม่สามารถลุกขึ้นได้
"ฉันจะกลับที่นั่งตัวเอง"
"นั่งนี่แหละครับ" ณภัทรบอกเธอ พร้อมกับใช้ช้อนตักข้าวที่มีลาบหมูด้วยมาจ่อที่ปากเธอ ซึ่งเธอก็อ้าปากรับ
"วันนี้ฉันทำลาบหมูอร่อยมาก"
"ชมตัวเองแบบนี้ก็ได้"
"ก็มันจริงนี่น่า ไม่เชื่อก็กินดูสิ" เธอแย่งช้อนในมือแฟนหนุ่มมาตักลาบหมูไปจ่อที่ปากของเขา
"อ้าปากสิ"
"ผมกินแล้วครับ ก็แค่ถามว่าชมตัวเองได้เหรอ ไม่เห็นต้องทำฟึดฟัดเลย"
"ก็ฉันนึกว่านายยังไม่กินไง" มิชาบ่นพึมพำ และณภัทรก็ยังไม่ยอมกินสิ่งที่เธอป้อน หญิงสาวจึงจัดการป้อนตัวเองแทนเลย พร้อมกับนั่งกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย
วันต่อมา...
พอเขาขับรถเข้ามาจอดบริเวณหน้าคณะของแฟนสาวแล้ว เธอก็เก็บของใส่กระเป๋าแล้วหันหน้ามามองเขา
"ตั้งใจเรียนนะครับ" ณภัทรยื่นมือไปจับมือของแฟนสาวมาบีบนวดเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว
"รู้แล้ว แล้วนี่ตกลงตอนเที่ยงไม่ได้จะมากินข้าวด้วยใช่ไหม ฉันจะได้ไปกินกับยัยฟ้า"
"ครับ" เนื่องจากวันนี้เขามีประชุมด่วน ที่ก่อนหน้านี้เพื่อนเขาส่งข้อความมาบอก
"โอเคไปก่อนนะ ตอนเย็นเจอกัน" มิชาที่กำลังจะดันเปิดประตู แต่ณภัทรที่มองอยู่ ก็คว้าจับมือเธอไว้เสียก่อน
"มีอะไร"
"อย่าลืมที่ผมบอก" เขากำชับแฟนสาวสิ่งที่เราตกลงกันไว้เมื่อวาน
"บอกอะไร" มิชาพูดน้ำเสียงติดกวน
"มิ!" ชายหนุ่มเรียกชื่อแฟนสาวเสียงดุ ซึ่งอีกคนก็หัวเราะออกมามาเสียงดังยกใหญ่
"กะ...ก็แค่ล้อเล่นเอง ไม่เห็นต้องทำเสียงดุเลย"
"มิก็อย่าเล่นแบบนี้สิ ผมจริงจังอยู่นะ"
"โอเค ไปก่อน" มิชาโบกมือลาแฟนหนุ่ม แล้วลงจากรถไป
ณภัทรที่มองแฟนสาวเดินเข้าไปในคณะของเธอ เขาก็ขับรถมาที่ตึกคณะตัวเองที่อยู่ถัดออกมาสองตึก
ซึ่งพอจอดรถแล้ว เขาก็ลงจากรถ แล้วรีบเดินเข้ามาในอาคาร
"ไอ้ภัทร"
ขณะที่เดินเข้ามาในตึกอาคาร ก็พบเข้ากับปกเกล้าและก้องภพที่กำลังมาด้วยกัน ซึ่งเขาก็ไม่ได้พูดอะไร แต่เดินเข้าไปหาพวกมันแทน
"มึงรู้เรื่องที่ตอนเที่ยงมีประชุมหรือยังวะ"
"รู้แล้ว ขนมส่งข้อความมาบอกเมื่อเช้า" เขาตอบเพื่อน แล้วเดินนำมันขึ้นอาคารเรียนมา
"เมื่อวานสนุกมากเลย เสียดายที่มึงไม่ได้ไปด้วย"
"เป็นไง ตกลงมึงชนะไหม" เขาถามไปยังก้องภพ ซึ่งมันก็พยักหน้า
"มึงแข่งกับใครเหรอ"
"มันชื่อ 'ทิม' เรียนที่ GB และเหมือนว่าแฟนมันจะเรียนที่นี่ด้วยนะ"
"ทำไมมึงรู้" ปกเกล้าหันไปถามก้องภพ
"ก็กูเจอมันกับแฟนอยู่ด้วยกัน และกูก็จำหน้าแฟนมันได้ เพราะอยู่คณะเรา รุ่นเดียวกับเราด้วย"
"พวกกูเคยเห็นแฟนมันไหม"
"เคยสิ 'พอใจ' ไง" ไม่พูดเปล่า ก้องภพก็ชี้ไปยังหญิงสาวตัวเล็กด้านหน้าที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
"เชี่ย! ไม่อยากเชื่อเลย"
"ตอนกูเห็นสองคนอยู่ด้วยกันก็ตกใจ"
ณภัทรที่เดินนำเพื่อนขึ้นอาคารมาก็ไม่ได้สนใจสิ่งที่ก้องภพกับปกเกล้าคุยกัน แต่เขาเลือกที่จะรีบเดินขึ้นไปห้องเรียนมากกว่า
- Writer
