ภาพฝ่ามือหนาที่ปัดข้าวของบนโต๊ะทำงานจนหล่นกระจายเกลื่อนเต็มพื้นห้อง ทำเอากรณ์และลูกน้องต่างกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ด้วยสาเหตุแห่งอารมณ์ของภัควัตครั้งนี้ มาจากความผิดซ้ำๆ ซ้อนๆ ของพวกตนเองที่ปล่อยให้คุณริตาหนีออกจากบ้านไปได้ ทั้งที่ภัควัตสั่งให้พวกเขามาคุ้มกันไว้โดยเฉพาะ และเมื่อหญิงสาวหายไป พวกเขาก็ไม่สามารถตามหากลับมาคืนเจ้านายได้ แถมไม่มีแม้แต่ร่องรอยหรือเบาะแสที่จะตามหาเจ้าตัวได้เลย
“ไม่มีใครเห็นตอนที่ริตาออกไปเลยเหรอ” เขาถามอย่างกราดเกรี้ยว
“เอ่อ ครับ พวกเราทุกคนมัวแต่วุ่นๆ กับการจัดสวนครับ”กรณ์บอก
“แล้วจัดนักสืบไปตามหาหรือยัง”
“ครับ ผมส่งคนไปหาดูแล้วครับ ตอนนี้เรากำลังตามดูทุกที่ที่คิดว่าคุณริตาจะไปครับ”
“ดี จำเอาไว้นะ ถ้าหาไม่เจอพวกนายไม่ได้ทำงานกับ โชติศิริวัชยากรุ๊ปอีกต่อไปแน่” เขากำชับ แกมขู่ลูกน้อง ก่อนจะไล่ให้ออกไปจากห้อง
พอทุกคนออกไปพ้นเท่านั้น มือหนาก็ยกขึ้
