ตอนที่ 3 ปี 2005

1862 Words

ตอนที่ 3 ปี 2005 ณ สุสานแห่งหนึ่งในประเทศจีน หยางเฟยกำลังยืนอยู่หน้าหลุมศพหลุมหนึ่งด้วยท่าทางนิ่งสงบ หลังจากเขาลืมตาตื่นขึ้นเขาก็เห็นว่าด้านหน้าของเขาเป็นหลุมศพหลุมหนึ่ง แต่เขาไม่แปลกใจเลยที่ด้านหน้าของเขาคือหลุมศพ เพราะอลิสบอกเขาเอาไว้ว่า โฮสต์จะย้อนกลับไปในช่วงที่วิญญาณของโฮสต์ได้รับความเสียหายที่สุด! หยางเฟยคิดว่า ช่วงเวลาที่วิญญาณของเขาได้รับความเสียหายที่สุดมันก็คือช่วงเวลานี้แหละ ช่วงเวลานี้คือช่วงเวลาที่แม่ของเขาตายจากอุบัติเหตุ… ไม่สิ! เธอไม่ได้ตายจากอุบัติเหตุเธอตายจากสงครามแย่งชิงอำนาจในตระกูลต่างหาก แม่ของเขาที่อยู่ในหลุมศพตอนนี้ไม่ใช่แม่จริงๆ ของเขา เธอคือคนที่รับเลี้ยงเขา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หยางเฟยรู้ในอนาคตถ้าเขาไม่สืบเรื่องการตายของแม่ เขาก็คงไม่รู้ว่าเขาไม่ใช่ลูกจริงๆ ของเธอ และหลังจากสืบไปเรื่อยๆ หยางเฟยก็พบว่า พ่อผู้ให้กำเนิดของเขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก และแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาก็เป็นดาราที่ดังมากๆ หลังจากรู้ความจริงหยางเฟยก็อยากถามทั้งคู่ว่าทำไมถึงทิ้งเขา แต่มันสายเกินไป ในตอนที่เขารู้ความจริง พ่อผู้ให้กำเนิด และ แม่ผู้ให้กำเนิด ของเขาได้ตายไปแล้ว พวกเขาตายในช่วงสงครามรวมโลก เนื่องจากทั้งคู่ตายในช่วงสงครามรวมโลก ทำให้หยางเฟยไม่ได้ถามว่าทำไมทั้งคู่ถึงทิ้งเขา สิ่งที่เขาทำได้คือถามครอบครัวของทั้ง 2 คน ครอบครัวฝั่งแม่ของเขาบอกว่า ครอบครัวฝั่งพ่อกดดันให้ทิ้ง ครอบครัวฝั่งพ่อของเขาบอกว่า ครอบครัวฝั่งแม่กดดันให้ทิ้ง คำตอบที่หยางเฟยได้รับมันคนละขั้วกันเลย แต่หยางเฟยก็คิดเอาไว้แล้วว่าทั้ง 2 ฝ่าย ต้องตอบแบบเอาดีเข้าตัวเองเอาชั่วเขาคนอื่น เขาเลยไม่ผิดหวังมากนัก หลังจากได้รับคำตอบจาก 2 ตระกูล หยางเฟยก็ลงโทษ 2 ตระกูล ด้วยกระสุนปืน เหตุผลที่หยางเฟยฆ่าล้างตระกูลทั้ง 2 ก็เป็นเพราะว่า 2 ตระกูลไม่ปกป้องเขา ถ้าเกิดว่ามีตระกูลหนึ่งตระกูลปกป้องเขาตระกูลนั้นก็คงรับเลี้ยงเขา เขาคงไม่โดนทิ้ง เนื่องจากทั้ง 2 ตระกูล ไม่เห็นใจเขา เขาก็ไม่เห็นใจ 2 ตระกูลเช่นกัน ส่วนตระกูลแม่เลี้ยงของเขา เขาทำลายพวกมันตั้งแต่เขามีอำนาจแรกๆ พวกมันอยากได้อำนาจจนฆ่าพี่น้องร่วมสายเลือดตัวเอง หยางเฟยเลยไม่ปรานีพวกมัน “แม่…” หยางเฟยรูปป้ายหลุมศพด้วยแววตาคิดถึง บนป้ายหลุมศพมีตัวหนังสือเขียนเอาไว้ว่า ‘หยางหลิง’ ถ้าหยางเฟยต้องการเขาสามารถคืนชีพให้แม่เขาได้ เพราะเขามีความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ระดับสูง การสร้างร่างโคลนมันไม่ใช่เรื่องยาก แต่ว่า สิ่งที่เขาจะได้คือร่างกายของแม่เขาเท่านั้น ความทรงจำทั้งหมดจะหายไป และร่างที่ถูกโคลนขึ้นมาก็อ่อนแอมากๆ โดนสารพิษนิดหน่อยก็ตาย ถ้าเขาคืนชีพให้แม่ของเขา แม่ของเขาจะไม่มีความจำ และแม่ของเขาก็ต้องอยู่ในห้องปลอดเชื้อตลอดเวลา การอยู่ในห้องปลอดเชื้อตลอดเวลามันก็ไม่ต่างจากนกที่โดนขังในกรง เขาไม่ต้องการขังแม่ของเขาเอาไว้ในกรงเขาเลยเลือกไม่คืนชีพเธอ [ติ้ง! โฮสต์ ให้ฉันแฮกระบบอินเทอร์เน็ตของดาวดวงนี้ไหม หลังจากฉันแฮกระบบอินเทอร์เน็ตแล้วโฮสต์จะสามารถควบคุมโลกอินเทอร์เน็ตของดาวดวงนี้ได้] เสียงอลิสดังขึ้นในหัวของหยางเฟย “วันนี้วันที่เท่าไหร่ เดือนอะไร ปีอะไร” [ติ้ง! 1 เมษายน ค.ศ. 2005] อลิสตอบ หยางเฟยพยักหน้า จริงๆ เขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้มันเป็นวันอะไร วันนี้คือวันที่วิญญาณของเขาได้รับความเสียหายมากที่สุดในช่วงเวลาหมื่นกว่าปี เขาจะลืมวันนี้ได้ยังไง “เริ่มเลย” หยางเฟยออกคำสั่งให้แฮกระบบอินเทอร์เน็ต [ติ้ง! รับทราบ] หลังจากตอบรับคำสั่ง อลิสก็เริ่มแฮกระบบอินเทอร์เน็ต เนื่องจากอลิสคือระบบที่ทรงพลังมากการเข้าควบคุมระบบอินเทอร์เน็ตของอารยธรรมที่มีระดับแค่ 0.8 จึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร ใช่แล้ว! เทคโนโลยีที่สูงที่สุดในโลกมนุษย์ตอนนี้มันยังไม่ถึงอารยธรรมระดับที่ 1 เลย มนุษย์ในปี 2005 ถือว่าล้าหลังมากๆ [ติ้ง! เรียบร้อย ตอนนี้ฉันสามารถควบคุมโลกอินเทอร์เน็ตของดาวดวงนี้ได้แล้ว] อลิสใช่เวลาไม่ถึง 10 วินาที เธอก็สามารถควบคุมระบบอินเทอร์เน็ตทั้งหมดได้ หยางเฟยไม่แปลกใจกับความเร็วนี้ เขาคิดเอาไว้แล้วว่าต้องใช้เวลาประมาณนี้ อลิสคือระบบที่มีเทคโนโลยีระดับพระเจ้าอยู่ในฐานข้อมูล ระบบป้องกันของอารยธรรมที่ยังไม่ถึงระดับ 1 มันจะต้านทานเธอได้ยังไง “มาแล้วสินะ” หยางเฟยมองไปทางด้านหลังด้วยใบหน้าเย็นชา สิ่งที่เขากำลังมองอยู่คือกลุ่มคนสวมชุดดำที่กำลังเดินตรงมาทางเขา กลุ่มคนสวมชุดดำที่กำลังเดินมาทางเขามีประมาณ 20 คน และในกลุ่มคนสวมชุดดำมีคนถือพลั่วอยู่ 5 คน นี่เป็นเหตุการณ์ที่หยางเฟยจำได้ดี วันนี้คือวันที่คนตระกูลหยางส่งคนมาขุดศพแม่ของเขา เหตุผลที่พวกเขามาขุดก็เพราะจะเอาไปใช้ประโยชน์ในสงครามแย่งชิงอำนาจใจตระกูล จากที่หยางเฟยสืบมา คนที่สั่งให้คนมาขุดคือลูกชายคนที่ 2 เขาต้องการเอาศพแม่ของหยางเฟยไปเล่นงานลูกชายคนที่ 1 เพราะลูกชายคนที่ 1 เป็นคนสั่งฆ่าแม่ของเขา เฮ้อ~ หยางเฟยเหนื่อยกับพวกตระกูลหยางจริงๆ ขนาดน้องสาวของตัวเองตายแล้วยังมาระรานอีก “เด็กน้อย ถอยออกไป” ชายสวมชุดดำคนหนึ่งพูดกับหยางเฟย ตอนนี้หยางเฟยคือชายหนุ่มอายุ 18 ปี ไม่แปลกที่เขาจะโดนเรียกว่าเด็กน้อย หยางเฟยไม่ได้แสดงท่าทางไม่พอใจแล้วเดินออกจากหน้าหลุมศพตามคำสั่ง ชายชุดดำหลายคนขมวดคิ้ว พวกเขารู้ว่าเด็กน้อยด้านหน้าคือเขา พวกเขาคิดว่าพวกเขาคงต้องใช้กำลังเพื่อให้หยางเฟยหลีกทาง พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าหยางเฟยจะยอมหลีกทางง่ายๆ “ดีๆ เข้าใจอะไรง่ายๆ แบบนี้ก็ไม่ต้องเจ็บตัว ทำงาน!!” ชายสวมชุดดำพูดไปพยักหน้าไป หลังจากได้รับคำสั่ง ชายสวมชุดดำ 5 คนที่ถือพลั่วก็เริ่มเดินไปทางหลุมศพ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง จวบ! ตุ๊บ! ทันทีที่พลั่วของชายสวมชุดดำสัมผัสกับพื้นดิน เขาก็โดนก้านคอไปเต็มๆ จากนั้นเขาก็นอนกองกับพื้น ชายสวมชุดดำอีก 4 คนหยุดมือของพวกเขาทันที มือของพวกเขาค้างอยู่กลางอากาศ พวกเขากำลังมองร่างของเพื่อนด้วยใบหน้าสงสัย เกิดอะไรขึ้น??? ตีนใช่ไหม??? ตีนเตะก้านคอใช่ไหม??? หลังจากสงสัยสักพัก ชายสวมชุดดำทุกคนก็มองไปทางหยางเฟยที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายที่สลบไป ชายสวมชุดดำพวกนี้ไม่ใช่คนโง่พวกเขาจะไม่รู้ดีว่าเมื่อครู่คือตีนของใคร แต่เพราะพวกเขาไม่ใช่คนโง่พวกเขาเลยไม่เคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า การเตะเมื่อครู่มันรวดเร็วและแม่นยำมาก ถ้าคนที่เตะต้องการฆ่าเป้าหมาย โอกาสตายคือ 90% พวกเขามองไปทางหยางเฟยด้วยใบหน้าจริงจัง ชายชุดดำที่ถือพลั่วโยนพลั่วทิ้ง ชายชุดดำที่ไม่ถืออะไรเริ่มตั้งท่าต่อสู้ “ขุดต่อสิ” หยางเฟยพูดและยิ้ม “…” “…” “…” ชายชุดดำไม่ตอบอะไร พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ ตามข้อมูลที่พวกเขาได้รับมาหยางเฟยเป็นแค่เด็กมัธยมปลายธรรมดาเท่านั้น แต่ว่า ลูกเตะก้านคอเมื่อครู่มันไม่ใช่ลูกเตะธรรมดาแน่นอน ลูกเตะเมื่อครู่คือลูกเตะของคนที่ผ่านการต่อสู้มามากมาย “กลับกันเถอะ” ชายสวมชุดดำคนหนึ่งพูดขึ้น หลังจากชายสวมชุดดำคนหนึ่งพูดขึ้นมา ชายสวมชุดดำคนอื่นๆ ก็พยักหน้าจากนั้นก็เตรียมตัวกลับ “ฉันบอกให้พวกนายชุด” หยางเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าของเขาไม่ใช่ใบหน้าของคนที่กำลังยิ้มอีกต่อไป ใบหน้าของเขาตอนนี้คือใบหน้าเย็นชา “เด็กน้อย พวกเรายอมถอยหนึ่งก้าวนายก็ควรถอยหนึ่งก้าวเหมือนกะ-“ ตุ๊บ! ชายชุดดำพูดยังไม่ทันจบ เขาก็โดนก้านคอไปอีกคน “บอกให้ขุดก็ขุดสิ พูดทำไม” พูดจบ หยางเฟยก็มองไปทางกลุ่มชายสวมชุดดำ จากนั้นเขาก็พุ่งตัวเขาไปหาทีละคน คนที่ 1 ล้ม คนที่ 2 ล้ม คนที่ 3 ล้ม … …. ….. คนที่ 20 ล้ม ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที ชายสวมชุดดำทั้งหมดก็นอนราบไปกับพื้น แต่ว่า ตัวหยางเฟยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย… ไม่สิ! เขาได้รับบาดเจ็บอยู่นิดหน่อย ตอนนี้เขารู้สึกปวดตรงกำปั้นและตรงขาอยู่เล็กน้อย เขาปวดเพราะต่อยกับเตะมากเกินไป “อลิส เรียกรถพยบาลให้หน่อย” หยางเฟยออกคำสั่ง [ติ้ง! รับทราบ] อลิสตอบ หลังจากบอกให้อลิสเรียกรถพยาบาล หยางเฟยก็เดินออกจากสุสาน ถ้าเขายังอยู่ที่นี่ต่อไปตำรวจต้องลากตัวเอาไปที่สถานีตำรวจแน่ๆ ส่วนเรื่องหลุมศพแม่ของเขา เขาไม่เป็นห่วง หลังจากเจอเรื่องแบบนี้ไปหยางเฟยคิดว่าลูกชายคนที่ 2 ของตระกูลหยางคงจะไม่ส่งคนมาอีกสักพัก เขาเลยไม่เป็นห่วงหลุมศพแม่ของเขา ระหว่างกำลังเดินอยู่บนถนน หยางเฟยก็พูดขึ้นว่า “อลิส เธอมีวิธีสร้างชิป 1 นาโนเมตรไหม?” [ติ้ง! มีอยู่ 100,000 แบบ] อลิสตอบ “เลือกแบบที่ดีที่สุดออกมา 1 แบบ และส่งวิธีผลิตบางส่วนไปที่บริษัทรผลิตชิบที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แล้วก็ระบุข้อความว่า ‘ราคา 1,000 ล้านหยวน’” หยางเฟยออกคำสั่ง สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้ก็คือหาเงิน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องใช้เงินเขาเลยจะเริ่มหาเงินก่อน จริงๆ แล้ว ถ้าเขาต้องการเงินเยอะๆ เขาไม่ต้องเสียเวลาขายวิธีสร้างชิปก็ได้ ตอนนี้อลิสควบคุมโลกอินเทอร์เน็ตเอาไว้แล้ว เธอสามารถเปลี่ยนตัวเลยในบัญชีของหยางเฟยได้ตลอดเวลา แต่ว่า หยางเฟยคิดว่าการเปลี่ยนตัวเลขในบัญชีมันอันตรายเกินไป ตอนนี้ในโลกอินเทอร์เน็ตเขาคืออันดับ 1 ก็จริง แต่ในโลกความเป็นจริงเขาเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ไม่มีอำนาจ ไม่มีกำลัง ตอนนี้เขาอ่อนแอเกินไปถ้าโดนจับได้คงไม่รอด รัฐบาลไม่เก็บคนอันตรายแบบเขาเอาไว้แน่ [ติ้ง! รับทราบ] อลิสรับคำสั่ง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more